Pirates of the Caribbean

8-11 In alle reisboeken staat Colón is een onveilige stad maar daar wij voor het politieburo staan hebben we heerlijk geslapen. Als wij aan het ontbijt zitten komt de agent van gisteren nog even langs om uitleg te geven waarom wij geen inspectie kregen. Het niet hebben van het origineel van de douane. Dát ligt in Panamá. Bij die andere keuringen waren de documenten opgehaald in Panamá door helpers van de auto's. Dat hadden wij ook kunnen doen en dat kost US$275 en dat hebben we er niet voor over. We gaan dus naar Panamá maar eerst de lekke band (laten) repareren. Een rubber 'opkomertje' (die rubber draadjes aan een nieuwe band) blijkt de oorzaak van het leeglopen. Ik snij ál die draadjes die tegen de velg drukken af en het leed is geleden. In Panamá stoppen we voor het verkeerde politieburo, waar één meisje met een groot pistool de hele tent runt. Na veel gepraat komen we er achter waar we wél moeten zijn. Als we daar voor de deur staan is het snel klaar. “Morgen om 8uur beginnen we weer met de inspectie's”. Na nog een mannetje te hebben gesproken blijkt dat je beter om 6 uur al aanwezig kunt zijn. Dat gaan we dus maar doen. Nu een plek zoeken voor de nacht. Aan de boulevard van Panamá zijn div. parkeerplekken, een daarvan voldoet prima met weer een politiepost op 50m. Een wandeling naar het oude centrum met op de terugweg een heerlijk visje bij de vissers en onze dag kan niet meer stuk. Met 28gr en een briesje is het 's avonds bij de Iveco goed toeven.

De morgenstond heeft goud in de mond dus om vijf uur loopt de wekker af. Om 6.15 staan we bij het politieburo op de parkeerplaats, grenzend aan heel armoedige flats. We zijn no.7. Er zijn dus mensen die nóg vroeger opstaan. Om 8uur beginnen de inspecties. De motorkap open en VIN nr controleren dan kopie van paspoort en kentekenbewijs en het tijdelijke import formulier van de douane ingeleverd. Vanmiddag om 14uur in het ander gebouw aan de overkant kunt u de papieren ophalen. Het zonnepaneel geeft te weinig stroom en wij denken dat de regelaar de oorzaak is en we gaan naar een Solar bedrijf in Panamá. De regelaar geeft geen Amp af, wel Volt. We kopen een nieuwe die het wel moet doen. 2A bij 24V. dat moet voldoende zijn. Daarna een waterdichte camera gekocht voor de zeiltocht of voor de visjes, dat kan ook. Ondertussen is het bijna 14uur en we gaan weer naar de politie. Heb ik kopieën bij me van paspoort en kentekenbewijs? Nee, die liggen in de auto, maar ik kom de documenten óphalen! Toch nodig, weer naar de Iveco en weer naar het buro. “Waar is het origineel van de douane?” is de volgende vraag. Die is al hier op het buro, vanmorgen ingeleverd. Nee dat was een kopie, nee dat was het origineel! En dat gaat nog een paar keer heen en weer, tot er een diplomaat uit Argentinië het niet meer kan aanhoren en mij bijspringt. De politie gaat overstag en het origineel wordt ergens vandaan getoverd. Hij gaat er zelf wel kopieën van maken en ik krijg mijn origineel weer terug. Om 15uur kunnen we weer rijden en doen dat naar de wasserette. Om 19uur is het klaar zegt het aardige meisje. Wij weer naar de zelfde slaapplek als gisteren waar we, als we opgesteld staan, worden aangesproken door een politieman met de opmerking dat we hier niet kunnen slapen! En gisteren dan? Ja, we waren wel gezien maar men vond het toen niet erg, maar twéé nachten kan echt niet. Wel parkeren maar niet slapen. We eten wat en gaan om 18.45 terug naar de wasserette. Daar is de was bijna klaar en we horen dat Trump heeft gewonnen. Na een reuze gezellige babbel met het meisje en de meneer achter de stoommachine, is de was klaar en rijden we naar een landtong voor Panamá. Mooie plek, alweer t.o. een marina. Als we willen gaan slapen en de deuren sluiten klopt er een agent op de deur. Hier mag men niet slapen! De landtong waar we nu op rijden bestaat uit voormalige eilandjes die met het maken van het kanaal met elkaar zijn verbonden door een dijk. Dan maar naar het eerstvolgende 'eilandje'. Prima slaapplek en nog rustiger dan zoeven. Eindelijk welterusten.

10-11 Alweer een Nat. Feestdag. Dat uit zich door de vele auto's die zich naast en om ons heen verzamelen. We staan bij de veerpontsteiger. Niet gezien in het donker van gisteravond. De dagjes mensen vertrekken naar een eilandje, een uur varen, met een strand om zich daar te vermaken. Wij mogen ook vertrekken zegt een politieman, want hier mag niet worden geslapen! Na een half jaar zonder problemen een slaapplek hebben kunnen vinden, wordt er opeens moeilijk gedaan. Op het eiland leven veel wasbeertjes maar ze gedragen zich als ratten. Ze leven tussen het vuilnis en in de riolen. Dat laatste merkte Ineke toen we in een riool het vuilwater wilde wegdoen. Ze ging even kijken of het gat groot genoeg was voor onze afvoerslang en keek recht in de ogen van zo'n wasbeertje. Ze schrokken allebei. Even een stop bij een winkelcentrum voor kopietjes, lakenstof, grote vuilniszakken en bier voor op de boot en even wat eten. Daarna weer richting Colón en we komen weer in de feestvreugde terecht. Muziekkorpsen en danseressen versperren de route waar nog maar over één baan kan worden gereden. Eindelijk zijn we bij het Panama canal en we pakken de pont naar het Nat. Park San Lorenzo. Mooi, we staan voor op de pont met mooi uitzicht. Helaas vertrekt hij pas na een uur, zo blijkt het. Als we bij de ingang van het park zijn is het te donker om de 7km verder te rijden en blijven we bij de parkbeheerder op zijn terrein slapen.

11-11 Een verschrikkelijke onweersbui hield ons vannacht een tijdje uit de slaap. De volgende morgen lopen de coati's om de camper en is alles weer rustig. De stroom blijft lastig, ik verwissel de accu's omdat de achterste minder volt aangeeft en dadelijk makkelijker te wisselen is voor een andere accu. Daarna naar het Fort uit de 16e eeuw met zijn kanonnen om de zeerovers te weren. Het was gebouwd om de ingang van de Rio Chargres, die toen bijna tot Panamá liep,te verdedigen. De eerste zeerover die het verwoestte was Francis Drake in 1596 en na herbouw deed Henri Morgan het in 1670 nog een dunnetjes over. Die laatste voer daarna de rivier op en versloeg Panamá. Na de koffie komen de toeristenbusjes met Amerikanen, Fransen, Canadezen en Panamezen het fort bezoeken. Het lijkt of onze Iveco het wint van het het fort ;-) Tussen de middag komt de 'boswachter' ons vertellen dat we onder een onveilige boom staan en of we maar ergens anders willen gaan staan voor onze veiligheid. 2uur later breekt er tijdens een hoosbui met een harde knal een enorme tak van de boom. We zijn blij dat we zijn verhuisd.

12-11 Channa is jarig, helaas hebben we geen verbindingen hier maar we gaan haar in Colón bellen want ik wil eens testen of het stroomprobleempje met een nieuwe accu kan worden opgelost. En we moeten 2 dagen voor vertrek een bevestigingsmail naar de zeilboot sturen. Internetten, Channa bellen en een accu kopen daarna zetten we de Iveco stil bij Colón2000, een aanlegsteiger voor cruiseschepen.We staan nog geen vijf minuten als er een politieagent zich meldt. Alweer weg is het eerste wat ik denk, maar nee hij is van de toeristenpolitie en bewaakt met collega's dit gebied. Welkom in Colón. Een hele opluchting. Het is weekend en dus druk, vooral 's avonds als wij willen gaan slapen.

De volgende morgen komt er een enorm hotel aandrijven. Alle taxi's in de buurt zijn er klaar voor. De nieuwe accu blijkt goed te werken en uit voorzorg kopen we er nog een. Niet extra maar ook ter vervanging. 2 accu's van 12volt in serie geven 24 volt en daar 'draait' de Iveco op. We kopen 2 waterflessen van 8 gallon want het water raakt op en er is geen gratis aansluiting in de buurt. We hebben een klusdag. De Iveco moet worden opgeruimd voor de oversteek. Dat wil zeggen álles uit de cabine wat er door souvenirjagers uitgehaald kan worden. De koelkast ontdooien en leegmaken. Een dagje in de zon ploeteren en de Iveco wassen want er mag geen vuil van Panama naar Colombia worden gebracht. Terwijl wij zo lekker bezig zijn komt het volgende hotel aandrijven en haalt het uitzicht op de haven weg. Een ijsje hebben we wel verdiend en dus kopen we een halve liter ijs bij de supermarkt en lepelen die samen leeg. Mooie dag geweest.

Dat geld helaas niet voor de nacht. Muggen verstoorden onze rust. Je maakt er één dood en er komen er twee op zijn begrafenis. Dan gaat het ook nog regenen en moet het dakluik dicht, lekker warm :( Om kwart voor zes staan we op. Senna is vandaag jarig. We hadden een filmpje opgestuurd om haar te feliciteren. Ja dat soort dingen missen we wel. Om 7uur gaat de accuwinkel open en wisselen we de tweede accu. Dan naar Wilhelmsen, onze transporteur voor de Iveco. Daar ontmoeten we een stel Fransen die ook met 'onze' boot mee willen. De camper van de Fransen stond voor de deur hadden we al gezien. Een praatje met informatie en we nemen afscheid. Als we het politierapport laten zien bij Wilhelmsen krijgen we het boekingsformulier mét stempel en daarmee moeten we naar de douane die 1,5 km verder zit. Daar krijgen we nog meer papieren met stempels en dan weer terug naar de haven voor een ander douanekantoor voor nóg een stempel. Een loket voor de de haventax was wat lastiger. Het formulier van Wilhelmsen was niet compleet ingevuld, dus weer terug naar de vervoerder. Met de hand erbij geschreven en een stempel van Wilhelmsen, het zal wel goed komen. Weer naar het betalingsloket en zowaar wordt het nu wel geaccepteerd. Dan krijg ik een bewijs om het haventerrein op te mogen. Na een grondige inspectie inclusief door de drugshond kunnen we om 14uur de autosleutels overhandigen. Het heeft vandaag 6uur gekost om de Iveco met een plakker op de voorruit met de tekst Cartagena achter te laten. Maar we sparen 275 dollar uit door geen havenagent te gebruiken en dat voelt ook wel lekker. Vanwege de regen pakken we een taxi naar Puerto Lindo in plaats van een paar bussen. Daar krijgen we een kamer mét airco en uitzicht over de baai waar onze boot al ligt te wachten. Een biertje hebben nu wel verdiend. Een groepje reizigers vertrekken met een andere zeilboot die avond naar Colombia, wij doen dat morgen.

15-11 Een beetje zenuwachtig, wat staat ons vandaag te wachten? De Fransen van gisteren staan op ons plekje van twee weken terug toen we hier de boel gingen verkennen. Toeval bestaat niet. Zij boeken een vliegtuig want de zeeziekte was een te grote dreiging. Morgen gaan zij naar Panamá voor de politie. We zitten lekker op het terras en ontmoeten Fernando, onze kapitein voor deze reis. We horen dat onze boot volgeboekt is, 17 passagiers op de boot met drie bemanning. De visboer komt langs en even later de groenteboer. 3 kleine ananas voor een dollar. Het is half november en we zitten heerlijk in de zon te genieten. De groep waar wij mee gaan varen is in de middag compleet. 8 Duitse jongens en 2 Nederlandse meisjes en wij tweeën. 12 ipv 17 is een stuk rustiger, 5 Amerikanen hebben op het laatste moment afgezegd. Goed voor ons. Om 19.00 vertrekken we van de wal naar onze boot en krijgen instructies van Fernando hoe je je moet gedragen op een zeilboot en zeker op volle zee. Wij krijgen een heerlijk twee-persoonsbed aangewezen. Om 23.00 vertrekken we naar de San Blas eilandengroep met een bijna volle maan. Na een uurtje duiken we ons bedje in.

Als we wakker worden regent het, maar na een heerlijk ontbijtje schijnt de zon alweer. Bij een eilandje met wat palmbomen kunnen we zwemmen, snorkelen en 'niksen'. De schipper heeft bericht gekregen dat er nog een persoon bij komt en die komt even later met een speedbootje naar onze boot. Het is Justin een Amerikaan uit Indianapolis. Vissers komen langs met hun uitgeholde boomstam kano's. Fernando koopt een grote vis en vier grote kreeften. Die smaken lekker merken wij als deze worden opgediend. Het is een feestje op deze boot. We blijven hier voor anker liggen en gaan na een fantastische dag slapen.

De volgende morgen varen we naar El Porvenir, een eilandje maar wel met een vliegveldje en de 'immigration'. De paspoorten moeten worden gestempeld als we Panama verlaten en dat kan daar gebeuren. Ineke maakt van het wachten een deugd door yoga les te geven aan een aantal yoga liefhebbers. Er komen wat Kuna indianen aan boord die gastvrij door de bemanning worden onthaald op water, eten en snoep voor de kinderen. De paspoorten komen weer aan boord, de Kuna's van boord en wij vertrekken naar een volgend eilandje aan het rif. Weer snorkelen, naar mooie koraal en vissen kijken, heerlijk. Heerlijk is ook het eten aan boord, fruit in overvloed en alles is prima verzorgd. Niet te vergeten de totale groep mensen aan boord, iedereen is vriendelijk tegen elkaar. Geen gezeur gehoord, super. Maar dat komt ook vast door het heerlijke weer. De hele dag in je zwembroek en af en toe spring je in het water.

18-11 Na een zwoel nachtje onder de sterren, sommigen slapen op dek. Varen we weer een stukje verder naar een eiland waar een stel Kuna's wonen met alweer mooie koraal en vissen en als we voor de lunch worden opgehaald door de opblaasboot zitten we even later aan een lekkere vis. We krijgen er geen genoeg van en gaan weer terug naar dat witte palmenstrand. De indianen kappen de kokosnoten voor ons open en de drank van die noot lest onze dorst. Als we om vijf uur weer aan boord zijn gaan we even onder de douche om het zoute water af te spoelen en daarna gaan we varen. Dé oversteek over de volle zee. We krijgen nog laatste instructies over veiligheid en er mag niet meer op het dek geslapen worden. De zee is glad en wij slapen als een roosje.

19-11 Een dag op zee is ook leuk we vermaken ons met uit- en in de zon zitten. Er hangen twee vislijnen achter de boot en soms zit er een stuk plastic of een tak van een boom aan maar vandaag een tonijn. Dat wordt smullen. Plakjes tonijn met een beetje wasabi er bij en de rest gebakken, Michelin***. De zee wordt minder glad en krijgt een lange deining. Die wordt groter naar mate wij dichter bij Cartagena komen. De dolfijnen vinden de deining én onze boot blijkbaar zó leuk dat er een stuk of twintig in het donker voor de boot uitzwemmen. Om 22.00 uur varen we het begin van de haven in en om 23.00 uur liggen voor anker in de haven. Fernando pakt zijn gitaar en het wordt een feestje tot diep in de nacht.

20-11 De dinky gaat het water in en de paspoorten gaan naar de immigration. Als de kapitein terug komt geeft hij nog een laatste instructie. Daarna afscheid nemen van elkaar, het is alsof je afscheid neemt van je familie, zo'n goede band krijg je in vijf dagen met elkaar. We worden met dat kleine bootje inclusief bagage naar de wal gebracht dus stilzitten. Morgen kunnen we de paspoorten ophalen bij de havenagent die om de hoek van ons hostel zit, lekker makkelijk. Eerst even wat Colombiaans geld uit de muur halen. 10.000 pesos is €3,-. We voelen ons in een klap miljonair. De twee meisjes, Jane en Froukje hebben toevallig ook ons hostel geboekt en we stappen samen in een taxi en even later hebben we een airco kamer in de binnentuin van het hostel. Allemaal 30ers om ons heen en een heel gezellige sfeer. De lunch die we in een restaurantje nemen háált het niet bij het eten op de Santana. We kopen nog wat noodzakelijke dingetjes zoals deo en ananas. Na een potje monopoly deal duiken we toch ietwat vermoeid ons bedje in.

Heerlijk geslapen en als ik opsta wiebelt de grond nog een beetje alsof je nog op de boot zit. Ontbijt met pannenkoek, koffie en ananas. De paspoorten halen we op en er zit een mooie stempel in van Colombia. We skypen met de kinderen en gaan na de middag aan de wandel in de gezellige oude stad. We moeten ons 6 dagen hier vermaken want de Iveco komt 2 dagen later aan dan gepland maar dat is hier geen straf.

22-11 Om 10uur staan we voor een kerk na het ontbijt om een rondwandeling te maken langs de street-art van deze stad. Een Belg die hier woont geeft tekst en uitleg over de muurschilderingen. Het zijn protesten tegen de opkoping van huizen in de oude stad en de slavernij van 'toen'. Indrukwekkend én warm. Om 12.30 zijn we weer terug in het hostel en kunnen we even afkoelen onder de airco. Dan de blog nog even bijwerken en versturen, ik ben weer blij.