Luie vakantiedagen

10-3 De wekker staat op 7.00uur, we willen op tijd zijn als de garage opengaat om te betalen voor de 'nieuwe' cardan en dan weer op pad. Helaas gaat de balie pas om 9.00uur open en die stuurt mij op pad voor cash. Tijd voor een proefritje naar de bank en terug. Geen lawaai meer anders dan die wij gewoon zijn. Het blijft wel een politie/militair voertuig. Na betalen gaan we via de RN-3 weer verder naar het noorden maar niet voor lang. Na 90km duiken we weer een grindpad op, de RP-1. Een kustweg dwars door een natuurgebied. Na 80km en geen auto te zijn tegengekomen maar wel weer Nandoe's, een gordeldier en de nodige Guanuco's slaan we een zijweg in naar het strand en slaan daar om 16.00uur voor de nacht ons kamp op. Maar eerst nog even in het zonnetje genieten van de omgeving. Ineke zoekt nog even langs de vloedlijn een paar mooie schelpen voor het donker wordt.

11-3 Wat een regen vannacht. Hevige hoosbuien. We willen na vertrek nog een paar zijweggetjes van de RP-1 inslaan maar de wegen zijn te slecht door de regen van vannacht. Zelfs op de 'hoofdweg' is het glibberen en glijden, het valt niet mee om een recht spoor te houden. We gaan maar naar Camerones ipv weer op een strandplek te gaan staan. De vakantie is even afgelopen en we zijn weer aan het reizen zo lijkt het. De kluiten vliegen je om je oren, zelfs het dakluik zit onder de modder. Het laatste stukje vlak voor Camarones was werkelijk superslecht te doen. Wat ben ik blij dat de 4x4 weer goed werkt. Vandaag zelfs de diff-locks, voor én achter, moeten gebruiken. Het zijn sperren die het differentieel vastzet en de wielen samenkoppelen zodat zij niet meer kunnen slippen. Ineke had het af-en-toe niet meer. Diesel is hier duur in Camarones maar de tank is bijna leeg dus helaas, vult u maar weer. De bankautomaat in het dorp accepteert geen ING, de enige 'winkel' is al dicht en het is guur, een lekker begin van dit weekend. We zoeken en vinden een plekje met uitzicht op de zee en de haven. Het is wel aardig dat de lantaarnpalen hier over wandkontaktdozen beschikken we kunnen zó inpluggen. De kachel staat even later te snorren. Morgen gaan we naar de Cabo dos Bahias, een klein stukje terug, weer voor pinguïns en zeeleeuwen.

12-3 De zon schijnt! Daardoor veel minder guur. Ilse wordt gefeliciteerd met haar verjaardag voor we naar het park vertrekken. We rijden naar de RP-1 en staan voor een lint dat de weg afsluit. Peligroso – gevaarlijk staat er op het lint. Ja, dat hadden we gisteren al door. Toch willen we naar de pinguïns en dan houdt een lintje met peligroso mij niet tegen. Zullen we dat nou wel doen zegt Ineke als we het lint hebben weggehaald en achter ons weer hebben vastgemaakt. Als het afgesloten was hadden ze een verkeersbord neer moeten zetten met -verboden in te rijden-, nu is het alleen maar een waarschuwing. Het glibberen begint al meteen na 50m maar je raakt er aan gewent, zelfs Ineke. Die uiteindelijk zegt dat het wel te doen is. De zijweggetjes zijn zelfs berijdbaar en daar maken we gebruik van met de koffie. Het park heeft een controle post maar er is niemand aanwezig, vreemd. Wij gaan weer een uitzicht punt op en keren daarna weer terug bij de parkroute waar nu opeens een touw over de weg is gespannen met een parkauto dwars ervoor. Even terug naar de controlepost waar nu een aardig Ranger-meisje ons uitlegt dat de weg hier is afgesloten vanwege weggeslagen weggedeeltes, de regen is de oorzaak. Zij was even weg om de weg in het park te inspecteren. Normaal is het hier een woestijn, zegt zij. De politie had op haar verzoek de weg afgesloten bij het dorp, het was te gevaarlijk. Ik moet mijn naam en paspoortnummer afgeven en zij zegt dat ik me moet melden bij de politie, zij hebben mij 'door' het lint zien rijden en ik heb een probleem, zegt zij verder. Het zal wel. Maar mogen we wel wandelen? Ja, wandelend is geen probleem. Stevige schoenen en de Bever-stokken zijn weer nodig als we de 6km wandeling tot een goed einde willen brengen. De pinguïns zijn in de rui en dat is wel een grappig gezicht. Je zou ze kunnen aaien maar dat is niet toegestaan. De zeeleeuwen zitten op verrekijker afstand op een nabijgelegen eiland en genieten daar van het nog steeds aanwezige zonnetje. Als we weer bij de Iveco zijn rijden we terug naar ons koffieplekje en zetten daar de auto neer voor de nacht, weer helemaal alleen op de wereld. Morgen naar Camarones en de politie, we zien wel.

13-3 We rijden weer terug naar Camerones, we moeten wel het is de enige weg. We hebben voedsel nodig voor een paar dagen want we rijden steeds door onbewoonde gebieden. Ook wil ik even naar de remmen kijken want de Iveco remt voor geen meter! Maar ik lig 'graag' op asfalt ipv op kiezels. Het politielint is weg als we daar voorbij rijden. Ik zie een politieauto op ons af komen en Ineke krijgt de kriebels. Hij rijdt gewoon door. Ik heb een remolie-lek, het niveau in het reservoir daalt onrustbarend. Ook remt de Iveco uitermate slecht. Met de voorwielen eraf zie ik niets wat het probleem zou kunnen zijn. De achterwielen zijn trommels en doordat zij onder de blubber zitten dat gaat nu wat lastiger. Dat laat ik aan een dealer over. Helaas zit die in Trelew 240km verder. Dat gaat nog spannend worden, zo'n ritje met slechte remmen. Gelukkig gaan we via de RP-1 verder, een weg 'zonder' verkeer maar ook zonder asfalt. Het wordt 240km hobbelen. Na de lunch zien we een tweetal motorrijders waarvan er een languit op de grond ligt. Hij blijkt over de kop te zijn gegaan in een blubbergedeelte. Zijn vriend staat er een beetje hulpeloos bij. De patiënt is wel bij kennis en beantwoordt mijn vragen goed. Met zijn hoofd is niets ergs maar wel met zijn ribben en zijn sleutelbeen. Hij kan zijn linkerarm wel bewegen maar niet optillen. Een veeg teken. Een auto is langsgekomen en die gaat de hulpdiensten waarschuwen. Op een estancia hier in de buurt heb je een beetje bereik met je mobiel, hier bij het ongeluk niet. Eerst komt de politieauto en daarna de ambulance. De motor gaat achterop de pick-up truck van de 'beller' en die gaat naar het dorp waar wij vandaan komen. Tom, de liggende motorrijder gaat na drie uur op de grond nu op de plank de ambulance in naar het hospitaal in Trelew, nog 180km verder. Wij maken de rij-platen, die we gebruikt hebben om de motor in de pick-up te krijgen, weer vast aan de Iveco en gaan ook weer verder na iedereen die hier geholpen heeft gedag gezegd te hebben. Wij rijden nog maar een klein stukje en gaan dan 'rechtsaf' de duinen in en we staan weer aan zee. De wateraansluiting van de grote tank naar buiten is gescheurd door al dat gehobbel en die kan ik nog net met wat zelf-vulkaniserend tape repareren. Als Ineke aan het koken is komt er een zeeolifant onze kant op en blijft voor ons op een paar meter van de kust rondzwemmen. Ja, die kooklucht van Ineke! Dan komt er een auto aanrijden met een mevrouw met een hond en de olifant is vertrokken. De mevrouw blijkt van de estancia hier verderop te zijn en we staan op haar gebied. Voor 100pesos/p/p mogen hier blijven staan. We hebben ons geld hard nodig voor de volgende pinguïnkolonie dus we vertrekken na het eten. 5km verder slaan we weer rechtsaf en staan in een windstille duinpan. Het was vandaag weer een reis ipv vakantie.

14-3 Het begint weer warm te worden zo naar het Noorden. De kou van Vuurland lijken we nu definitief achter ons gelaten te hebben. We hobbelen zo verder langs de RP-1, met prut remmen. Het verkeer valt mee, een overlander, 2 pick-up trucks en een scooterrijder!, dat is alles voor die weg. We wilden graag naar Punta Tombo, de grootste pinguïnkolonie van Argentinië. Maar de toegangsprijzen zijn zó commercieel geworden dat we dit park overslaan. Plotsklaps rijden we op 40km asfalt en daardoor zijn we in de middag in Rawson waar we eigenlijk pas morgen of overmorgen hadden willen zijn. We vinden alweer een plekje aan zee in Playa Unión en genieten van de heerlijke avondzon. Helaas gaat het erg hard waaien als het donker wordt en iedereen vlucht van het strand, ook wij. De Iveco schommelt een beetje, tot morgen.

15-3 Wind en golven maken toch veel 'geruis', Ineke slaapt wat onrustig. Er is weer zon en we rijden naar Trelew voor de iveco dealer. Manaña, zegt de meneer van de receptie, 8uur. Dat komt goed uit dan laten we eerst de bonken klei/modder van de onderkant spuiten bij een truckwasserette. Daarna nog even langs de supermarkt en dan weer terug naar het strand. Je dag vliegt voorbij en het is alweer 16.00uur als we het strand weer opdraaien, nu iets verder van de zee. Harde wind en (kite)surfers een mooie combinatie en wij genieten ervan.

16-3 De wind ging liggen en het slapen gaat dus beter tot 6.30uur want de wekker maakt ons wakker . We moeten naar de Iveco garage, 25km verder! Klokslag 8uur staan we voor de deur. Even 1 minuutje wachten dan kunnen we naar binnen, het werd een half uur maar dan staan we boven de put. Met die schone onderkant is het lek snel gevonden, de linker remtrommel is olieachtig. Met al die modder had ik het niet gezien. Wiel en trommel er af en een lekke remcylinder komt te voorschijn. Een voordeel van een Iveco-garage is, dat ze onderdelen in huis hebben en zo ook een nieuwe remcylinder. In mijn jonge jaren heb ik samen met Anton Vugts nog wel eens aan auto's zitten 'knutselen' en toen werd een remcylinder nog gerepareerd. Uit elkaar, honen en nieuwe cupjes. In die tijd heb ik veel van hem geleerd. Daarom durf ik nu met een 'oude' Iveco op stap te gaan. De v-snaar wordt ook maar meteen vervangen, die 'gilde' af-en-toe. Als we de garage uitrijden remt de Iveco weer als van ouds. We gaan even kijken in Gaiman, een Welsh dorpje in deze buurt. Tea-rooms met taartjes en Engelse gebouwen. Als we er zijn is het wel wat leuker dan de andere dorpjes maar echt gezellig, nou nee. We gaan weer terug naar 'ons' plekje aan zee. Een camera team van de buurt TV wil daar een interview met mij over de Iveco en onze reis. Na een half uur is het klaar en met de belofte dat ik de link van het filmpje krijg vertrekt de ploeg en is het weer rustig aan het strand.

17-3 6.30uur! De wekker loopt weer af, vergeten uit te zetten. Nog maar een uurtje erbij pakken. Het is prachtig weer en voor we vertrekken gaat er nog een mail naar Jules voor zijn verjaardag. De skype deed het helaas niet. Een klein ritje voor vandaag, 90km helaas alles off-road. We gaan naar Faro Punto Ninfas, een punt aan de kust en hopen daar nog beesten te zien. Om 13.30 zijn we op de klif en zien onder ons alleen zeemeeuwen en verschillende soorten aalscholvers. Gelukkig loopt er nog een kwartel voor de Iveco langs om het goed te maken. De zon schijnt, wij maken nog een wandeling over de klif en hebben weer vakantie. Heerlijk.

18-3 Het gas raakt op, we hebben nog wel wat maar de sensor geeft nog maar één lampje van de vier. Een gasvul station in Puerto Madryn vult alleen losse flessen en wij hebben een vaste LPG tank van 30 kg onder de auto. Het gaat hier niet lukken. Bij een volgend plaatsje mogelijk meer geluk. Dat geluk hebben we wel nodig. We rijden naar het peninsula Valdes, een Nat. Park met zeedieren. Leeuwen, olifanten, pinguïns en als je geluk hebt walvissen, orka's en dolfijnen. We rijden langs de kust op dat schiereiland en ik ruik een vreemd luchtje als we aan het strand stoppen. Brand, schroei, ik weet het nog niet. De zekeringkast geeft geen uitsluitsel maar als we naar buiten gaan ruikt het meer. Het net gerepareerde achterwiel is loeiheet. Met de daarbij behorende geur. Af laten koelen en dan kijken wat er loos is. Op de krik en het wiel draait niet meer, muurvast. De remmen lopen aan tegen de trommel. Wiel eraf en de trommel met veel moeite er af gekregen. Dan de remmen, denk ik, nu wel goed afgesteld (met dank aan Anton). Dat hadden ze in de garage blijkbaar niet goed gedaan. Morgen even in de gaten houden. De rest van de dag heerlijk in de zon aan het strand. Een stukje verder staat Wolf, een Duitse overlander met een 30 jaar oude MAN truck. Een praatje over de route en het schiereiland en de dag is dan alweer voorbij.

19-3 22gr en de zon maakt ons wakker, het wordt weer een heerlijke dag, korte broek en t-shirt-weer. In het zonnetje ontbijten en dan bij ieder zijweggetje even kijken of er 'beestjes' zijn. Zo gaat je tijd sneller voorbij dan de kilometers. Met de koffie hebben 'al' 6km achter de rug. Maar de eerste zeeleeuwen en een paar dolfijnen kunnen we noteren op ons lijstje. Als we gaan lunchen staan er 'al' 14 km op de teller maar wel met nog meer zeeleeuwen die in de zee vlak voor ons rondspartelen. Daarna gaan we weer het asfalt op, het wiel draait weer als vanouds en mogen we een kaartje kopen voor her schiereiland. Bij Puerto Piramides gaan we nog een zeeleeuwenkolonie bekijken. Veel babyzeeleeuwen in hun privé zwembad op de rotsen en die baby's kunnen behoorlijk kabaal maken merken we. We verlaten de kolonie en gaan in de baai aan de overkant aan de waterkant staan. Het mag hier niet maar “no lo sé”.

20-3 Het mag niet, no acampar, Dat zegt de meneer met veel strepen op zijn mouw en een platte pet. Goed dat die dat nu zegt, het is 8.30 uur in de ochtend en wij zitten aan het ontbijtje in de zon. In het hele park mag je niet kamperen behalve op de municipal. Na het ontbijt vertrekken wij voor een rondje península. Slechts 220km op onverharde wegen. Wij gaan eerst naar de pinguïns dan naar de zeeleeuwen en als verste punt de zeeolifanten die met hun baby's aan de vloedlijn liggen te wachten op de orka's. Die houden wel van kleine zeeolifantjes. Punta Norte staat bekend om de orka aanvallen bij hoogwater. Zij komen met hoge snelheid het strand op schuiven om aan te schuiven bij hun maaltijd. Om 16.09 is het hoogwater en wij zijn niet de enige ramptoeristen op die plek. Het strand opschuiven van die orka's lijkt mij geweldig maar voor mij hoeven er geen doden te vallen. Een half uur voor hoogwater staan wij te wachten op de dingen die komen gaan. De babyolifanten vermaken zich in de golven terwijl wij en nog een tiental anderen maar wachten. Sommigen met enorme lenzen op hun fotocamera. En maar wachten. Gelukkig schijn het zonnetje en de natuur is prachtig. Er komt nog een enorm olifantenmannetje het strand op klauteren. Wat een omvang heeft dat beest, zij kunnen tot 4000kg wegen. Om 17.00 houden we het voor gezien, er zijn geen slachtoffers gevallen maar we hebben ook géén orka's gezien. Aan de ranger vragen we of we daar mogen parkeren voor de 'noche', nee dat mag niet. Dus nog even snel 80km offroad naar de municipal. We hebben geen tijd meer voor een 'alternatieve' camping. Voor 350pesos mogen we een nachtje op de camping staan. Een stukje verder staat een bus van 12meter met uitschuifwanden van een stel Fransen. Zij rijden in een huurauto op het schiereiland rond en durven dat niet met dat joekel te doen. Lekker handig. Doe mij dan maar een Iveco van 5meter.

21-3 Een rustdag gaat het worden vandaag. We hebben aan een baai een prima plek gevonden na een mooie tocht door de zandduinen op slechts 18km van onze officiële camping. Er staan nog wat inlanders met caravans en campers maar ook vier Belgische jongens met hun tentjes. Duikers gaan de zee in maar ook gaan de Argentijnen gewoon in zee zwemmen, wij vinden het water nog te fris. Maar het is heerlijk strandweer. De Belgen vertrekken, zij gaan ergens anders op het schiereiland staan. Een wandeling over de rotsen dat versteend zand blijkt te zijn en dat dan weer vol met fossiele schelpen, van klein tot heel groot. Sommige stukken zandsteen hebben een 'tekening' en we komen er niet achter of het planten of botten zijn geweest die die afdrukken hebben achtergelaten. We houden het maar op planten. Een mooie zonsondergang en de dag is weer schitterend geweest.

22-3 Bijna geen golfslag in deze baai en dus heerlijk rustig voor de nacht. Aan de waterkant springen de sardientjes even bovenwater en de aalscholvers vinden die blijkbaar heerlijk. Voor de koffie gaan we iets verder op een klif staan voor het uitzicht dat deels bedorven wordt door wat mistflarden. Toch genieten we weer en niet alleen van de koffie. Weer iets verder is de lunch op een mirador, het is een groot stenen plateau ook met uitzicht op de Golfo Nuevo. En 33km verder staan we aan de andere kant van dit schiereiland aan de Golfo San José. Daar komen we de Belgen weer tegen. Vissers zijn daar met kleine roeibootjes bezig om grote hoeveelheden vis uit deze golf te halen. Netten worden vanaf het strand met een grote boog in zee uitgezet en het eind komt ook weer op het strand. En dan maar trekken met vier man sterk. Een zeeleeuw zwemt om de vissers met hun net en vangt ook nog wat. Als het donker wordt zijn de vissers nog bezig maar wij trekken de deur dicht. Weer een vakantiedag.

23-3 De vissers zijn al weer druk bezig met hun roeibootjes en netten. Zij 'wonen' in kleine koepeltentjes op het strand een 50-tal meters van ons vandaan. Wat een hard leven. Na de koffie gaan we terug naar Puerto Piramide voor eten, brandstof en water. Even weer naar het strand voor de lunch en even zwemmen, beetje fris water maar de luchttemperatuur is heerlijk zomers. Wat appen met de kinderen en daarna gaan we weer naar de Golfo Nuevo van eergisteren. Ook daar zijn de vissers bezig vandaag. We staan goed en wel en een paar pinguïns zwemmen voorbij en die vinden de Iveco blijkbaar zó leuk dat ze voor ons even aan land komen. Al weer een vakantiedag.

24-3 over veertien dagen ;-)