Verder langs de Argentijnse kust

24-3 De 'gouden' plek met de vissers laten we achter ons en gaan weer naar Piramides, even de blog verzenden en wat appen met het thuisfront. Internet is uitsluitend bij steden en grotere dorpen, in het binnenland is geen telefoon en verdere verbindingen. We rijden het park weer uit waar we vijf dagen hebben rondgereden en gaan weer naar de plek van 18-3. Die beviel prima dus waarom nog zoeken? Het buiten zitten daar gaat niet lukken met een stevige frisse wind.
25-3 Even nog langs Puerto Madryn, geld uit de muur en boodschappen halen. Dan verder langs de RP-1 een offroad (zand/grind)weg voor de komende dagen. Het blijkt een slechte weg te zijn. Mede door de regen die diepe sporen in de weg achterlaat. Op die 'weg' komen we langs een verlaten truck-oplegger combinatie die er al zó lang staat dat er al een paar banden zijn verteerd. Wel nog compleet met een chemicaliën lading. Ik moest meteen aan Noord-Brabant denken met zijn druglabs. Toch komen we nog drie van die ploeterende combinaties tegen. We stoppen bij Puerto Lobos, een plekje voor sportvissers blijkt. Het lijkt wel een viswedstrijd zoveel zijn het er hier. Misschien omdat het zaterdag is? Om zes uur gaat het alweer regenen en de vissers vertrekken. Wij niet.
26-3 Een enorm onweer boven zee in de avond, een lichtshow, en in de nacht een recht boven ons. Ik moest aan de weg denken waar we de volgend morgen op verder moesten. Gelukkig is het droog als we wakker worden. We willen naar Playa Doradas via de kustweg, dus nog steeds die offroad. Na 6 km is de weg afgesloten en kunnen we weer terug en gaan via de RN-3 en de RP-5 naar die plaats. Een leuke plek aan het strand en een dreigende lucht die ons even later met een giga hoosbui en een echte storm verwelkomt. Als het na een uurtje opklaart maken we toch nog een leuke wandeling langs de vloedlijn.
27-3 Muggen, lange tijd geen last meer van gehad maar vannacht wel. Om drie uur in de nacht de klamboe maar weer opgehangen. Weer 35 km terug naar de RN-3 om via het asfalt, waar we tot drie keer een tarantula zien lopen, naar Las Grutas te rijden. Een best grote kustplaats met wasserette en een postkantoor. De was gaat de deur uit en een paar ansichtkaarten voor de Senna, Lauren en Olaf ook. De gasvoorraad wordt steeds nijpender. We proberen bij de plaatselijke gasboer of hij onze LPG-tank kan vullen maar dat lukt niet. Dan maar een klein Argentijns gasflesje gekocht maar helaas past daar de Europese aansluiting niet zomaar op. Met kunst en vliegwerk zit alles gasdicht, maar niet helemaal volgens de richtlijnen, toch aan elkaar. Dan naar de 'super' en nog een nachtplekje zoeken én gevonden aan de boulevard. Een stel politiedames wenst ons een goede nacht.
28-3 We hebben vakantie en alles gaat in slow motion. Ook hier. Om 11.30 rijden we pas weg. We hebben de zand-RP-1 weer te pakken. Het weer wordt steeds beter en we hebben een prachtige tocht door de duinen en op sommige punten vlak langs de zee. Om 16.00uur nemen we een afslag naar een 'Area Natural Protegida' bij Punta Mejillón. Alweer een 'gouden' plek. We mogen van de ranger zó het strand oprijden en staan met een weids uitzicht op gesteld. Het strand ligt 'bezaaid' met een soort kokerschelp. Nog nooit gezien. Ik denk dat het een beschermhuls is van een zee-anemoon. Van klein tot groot formaat. Allemaal kunstwerkjes. Mogen we ze meenemen, is de vraag aan de ranger. No problemo, neem maar mee. Een minpuntje zijn hier de vliegen. 'Iets' te veel , helaas. Ze leven op het strand bij het zeewier dat aangespoeld is.
29-3 Het strand is hier zó vlak, dat je zelfs bij vloed de zee niet hoort. Het water spoelt wat heen en weer, daardoor heerlijk rustig geslapen. We gaan weer verder over ons zandpad door de duinen met helaas weer meer bewolking met af en toe een spat regen. Om 15.00uur zetten we de Iveco alweer stil aan een strandje. Als wij aan de wijn zitten komt er een complete familie met een auto aanrijden vol met hengels en gaan een potje vissen. Als het donkerder wordt en zij voldoen natgeregend zijn vertrekken ze weer en wij staan weer alleen.
30-3 Het was behoorlijk laat toen er nog een auto bij ons kwam staan. Een stel vissers die in de regen aan de vloedlijn met lampen gingen vissen. Om zes uur vertrokken zij weer. Maar als wij een paar uur later opstaan schijnt het zonnetje. We doen vandaag een kort ritje naar El Cóndor, een badplaats met boulevard. We willen een klein beetje luxe. Maar dat is ons hier niet gegund. Het is een badplaats van niks en de boulevard moet hoognodig opgeknapt worden. Een supermarkt en een 'bomberos' is het enige wat hier belangrijk is. Hé, zegt Ineke als we langs de bomberos rijden hier hebben ze dezelfde brandweer auto's als bij ons. Ja, dat klopt. Er staat met grote letters BRANDWEER op. Het is een 2e hands auto uit Nederland. Maar de trekpleister zijn de duizenden papegaaien die hier in de rotswand aan de zee wonen. Er zijn allemaal windgaten in het zandsteen uitgesleten en daar maken de papegaaien dankbaar gebruik van. Een gekwetter vanjewelste. Maar het meest vreemde is dat als het avond wordt zij in wolken, kwetterend naar het dorp vliegen en daar op de elektriciteitsdraden gaan slapen.
31-3 Als het voor ons ochtend wordt zijn de beestjes al weer op hun rots, we hebben ze niet gehoord. Het zonnetje schijnt door een mistige wolk die langzaam oplost. Vandaag weer een klein stukje naar J.B. Casás. Een dorpje dat 60 km verder ligt. Een misrekening blijkt het. Het ligt net niet aan de kust en het is een verschrikkelijke offroadweg. Helaas, er zit niets anders op dan naar Bahia Blanca te rijden, 200 km verder. Wel aan de kust én een mooie naam. Dat belooft veel. Als we weer op de RN-3 rijden gaat het steeds harder regenen. De lucht wordt inkt-zwart en het hoost. Als klap op de vuurpijl blijkt het 'mooie' Bahia Blanca een olie industrie stad te zijn met een 'Pernis' kust. Er is een haven die 'op papier' geschikt lijkt. Tot drie keer toe stoten we ons neus bij een poort. Het blijk één grote marinebasis te zijn en de laatste poortwachter verwijst ons hoe we moeten rijden om bij de vissershaven van Punta Alta te komen. Het is eind middag maar door die donkere lucht lijkt het wel nacht als wij de Iveco toch weer op een leuk plekje op de pier van de Puerto Rosales kunnen neerzetten.
1-4 Het weer is een beetje opgeklaard als we opstaan, het regent nog wel maar niet meer zo hard. Ik denk dat de bliksem op nog geen honderd meter van ons vandaan met een geweldige klap vannacht insloeg. Wat een lawaai. Als we wegrijden is het droog geworden. We rijden naar Monte Hermosa, 90 km verder. Om 13.30 zijn we bij het strand. Het is hier prima om te staan en we rijden even terug naar het dorp om wat eten in te slaan. Onderweg nemen een Argentijn op sleeptouw die met pech staat. Bij de eerste trek breekt zijn touwtje. Als het dubbel zit houdt hij het tot aan de benzinepomp in het dorp. Helaas is de super dan al gesloten. Morgenochtend dan maar. Het is een luie middag.
2-4 Die luiheid zetten we vandaag nog even door, we blijven hier nog een dagje. Langs het strand wandelen is de belangrijkste bezigheid voor vandaag. Een klein stukje hier vandaan is een complex met cabanas in de verhuur. De eigenaar vond onze Iveco er blijkbaar zo zielig bij staan dat hij aanbood, “als je wat nodig hebt, water of een douche dan kom je maar langs” Mensen kunnen het niet begrijpen dat in zo'n kleine ruimte bijna alle 'luxe' van thuis zit. Alleen wat kleiner. Wat een vriendelijkheid hebben die Argentijnen.
3-4 Het is nog steeds lekker weer, maar we houden het na twee dagen weer voor gezien en gaan verder. Na .200 km asfalt (heerlijk) komen in Clamorecó aan. Wel weer aan zee maar nu aan een boulevard met lege appartementen, het seizoen is duidelijk voorbij. Vissers laten hun boten met moeite te water met grote tractoren, leuk om te zien. En weer komt er een journaliste langs voor een foto en een praatje. We komen in de regionale krant. Heerlijke dag en een mooie zonsondergang.
4-4 Prima plek, we blijven nog een dagje. Een wandeling naar het dorp voor de broodnodige victualiën. En daarna tot drie keer toe bezoek van Argentijnen met Nederlandse ouders of grootouders. Goede morgen of goede middag, daarna wordt het moeilijker en moeten ze goed nadenken. Één had al 50 jaar geen Nederlands meer gesproken. Een perfecte luierdag.
5-4 Alweer bezoek, nu van de echtgenoot van de Nederlandse Consul, Ida van Mastrigt. Via de telefoon van meneer met Ida kunnen babbelen. Jammer dat we niet even waren gestopt in Tres Arroyas, zegt zij. Dat is dé Nederlandse kolonie van Argentinië. Met eigen school, ziekenhuis, bejaardentehuis, kerkhof en een eigen coöperatie van de land- en veeteelt bedrijven. Ik ben verbaast, niks integreren, alles hier op z'n Nederlands en wij in Nederland maar zwoegen om de buitenlanders VERPLICHT te laten integreren. Zij waarschuwt ons nog voor het noorden van Argentinië voor de overstromingen daar. Wel aardig van haar maar we zijn niet van plan om zó hoog te gaan. We gaan er vandoor en rijden 150 km naar Necochea, de volgende kustplaats. Een parking aan de duinrand lijkt ons wel wat met uitzicht op de kitesurfers. Beetje fris maar een wandeling kan er wel af. Het krantenartikel wordt door Ida gemaild. Heel attent. Alweer een fijne dag.
6-4 De wind is weg en de kitesurfers ook. Daarvoor in de plaats een heerlijk zonnetje en we blijven daarom op het strand luieren. Het is een perfecte dag tot..... om 22.00 twee parkeerwachten ons wegsturen. Het blijkt opeens een dag-parkeerterrein te zijn en we moeten nu weg. Gelukkig hebben ze ons gisteravond niet zien staan. Waar kunnen we wel slapen, vraag ik aan die mannen. Rij maar achter ons aan naar de haven. Dat blijkt ook een best goede plek te zijn met uitzicht op de bulkgraan boten. Enorme graan/mais silo's met de daarbij behorende boten aan de wal. Goede nacht.
7-4 Het nadeel van grote boten is dat zij met manouvreren ook veel lawaai maken. We misten daardoor twee slaap uren. We hebben geen haast en die hebben we in de ochtend weer ingehaald.
De wind is weer terug maar met de zon erbij is het geen ramp. Na 100 km verder langs graan en maisvelden te hebben gereden komen we in Miramar aan. We vinden een plek op een rotsplateau aan zee aan het einde van het dorp. Een wandeling in de inmiddels fikse wind door het bijna uitgestorven dorp brengt ons ook bij het “aqurium”. Gratis te bezoeken. Als je binnen bent, blijkt het aquarium een grote bak met koi-karpers te zijn. In die bak mag je tegen betaling gaan zwemmen met perslucht flessen op je rug. Het was een beetje armoedig gezicht. We hebben de vissen maar met rust gelaten.
8-4 Het leek vannacht wel of we op zee zaten, schommelen door de wind en de zee ging tekeer. De zon is weg en de regen is daar voor in de plaats gekomen. We rijden via de RP-11 door de duinen maar de regen 'verpest' ons gezicht daarop. Bij Mar del Plata is de regen zó heftig dat de straten fors blank staan en er 'stroomversnellingen' op kruisingen ontstaan. Auto's staan tot aan hun dakrand onder water tegen de zijkant van de weg gesmeten. De politie met brandweer hebben handenvol werk om persoonlijke ongelukken te voorkomen. Wij gaan even niet verder en eten een boterham aan de kant van de weg tussen de autoalarmen. Uiteindelijk wordt de regen minder en kunnen we verder naar Villa Gesell en vinden daar een plekje aan de duinrand alweer met uitzicht op zee. Het blijft maar regenen.
9-4 Ida had ons gewaarschuwd voor overstromingen in het noorden maar hier begint het ook al lastig te worden en dan rij je op zandwegen waar het water zo kan wegzakken. Niets is minder waar, grote plassen waar de Iveco door heen moet. Mensen staan hun huis leeg te scheppen. Waar is mijn zomer gebleven? Hier veel dorpjes van wat rijkere mensen. De tweede huisjes van Buenos Aires? Als je er doorheen wilt moet je ook door de politiebewaking. Adónde va?, waar gaat u naar toe? is het eerste wat zij vragen. Iedere dag horen we dat zinnetje. Bij die dorpjes, maar ook bij de talloze weg controles. Het is een beetje zielige vertoning. We lunchen op een prachtplek aan het strand bij een vuurtoren. Ik had er zó willen blijven, maar die regen striemt zo hard dat we een beetje beschutting gaan zoeken. Die vinden we in San Clemente del Tuyú. We staan buiten de (lege) parking van het dolfinarium van dat stadje bij de vissershaven. De regen is iets minder. Gelukkig blijft de temperatuur nog steeds rond de 25 gr schommelen.
10-4 Het is hier geen superplek dus rijden we weer verder langs de kust. Eerst een heel stuk asfalt maar de laatste 30 km van de RP-11 zijn weer zand. Hier en daar wat blubber maar voor de Iveco geen probleem. We eindigen in Punta del Indio op een groot (leeg) recreatie terrein met uitzicht op zee. Er staan her en der stenen bbq's maar daar maken we geen gebruik van. Mistig en miezerig weertje hier, gelukkig weinig wind maar de temperatuur is ook minder, net 22gr.
11-4 Het wordt eentonig, het is hier niet 'leuk', wel mooi maar niet 'leuk'. Dus weer verder, ja we moet toch naar boven, naar Montevideo. Hier in deze omgeving is alles zo braaf en geordend. Het is niet meer spannend zoals in het zuiden of aan de westkant van Argentinië. 50 km verder over ons zandpad komen we in Magdalena om alweer te tanken. Het gaat snel met die zandwegen, het dieselverbruik vliegt omhoog. Na het tanken staan we op een schoon stukje beton bij het tankstation en Ineke ziet een olievlek onder de Iveco. De motorkap omhoog en er zit een lek in de dieselolieslang! Het 'spuit' er met een klein straaltje uit. En ik maar denken dat het aan die zandwegen ligt. In het stadje waar we nu zitten is niets voorhanden dus het lek provisorisch gedicht met zelfvulkaniserende tape. Door al het gerammel en gehobbel is die slang doorgesleten. Morgen naar een andere, wat grotere stad voor een nieuwe slang. Eerst maar weer een nieuw plekje vinden voor de nacht. Die vinden we een paar kilometer verder in Atalaya. 'Sport'vissers vinden het hier vast een superplek maar voor ons is het alleen maar een slaapplek.
12-4 Het is heerlijk weer als we weer op aarde zijn. De visplek verlaten we en gaan via de RP-6 óm Buenos Aires heen. Het is een weg die eerst door La Plata gaat met mooie oude gebouwen, dat hebben we een tijd gemist. Als we bij een Iveco garage stoppen en de motorkap openen blijkt de tape zo goed te werken dat we thuis wel een dieselslang durven te kopen. Geen druppel meer te zien, laat staan een straal dieselolie. Een wat drukkere weg dan die we tot nu toe gewent zijn. Maar we stoppen in Luján, vlak bij de grote kathedraal van die stad. Een bezichtiging was de moeite waard. De omgeving leek een beetje op Lourdes. Als je ooit in dié stad ben geweest snap je meteen wat ik bedoel. Heel veel winkeltjes en stalletjes met, hoe zal ik het eerbiedig noemen, herinneringen aan die stad en de kathedraal. Maar er zijn ook andere winkels, zelfs de McD is weer gezien. Een groot grasveld achter de touristinfo is onze slaapplek voor vannacht. Het geluid van de kerkklokken hield om 23.00 uur op dus welterusten.
13-4 Alweer lekker weer. Sinds we de kust verlaten hebben schijnt de zon. Verder via de RP-6 en RN-14 naar het noorden. De wegen beginnen weer het midden-amerika uiterlijk te krijgen. Gaten waar een motorrijder het niet zou overleven en dan moet je ook nog voor betalen. Vrachtwagens gaan slingerend én langzaam over de weg. Het lijkt wel een derde wereld land opeens. Toch halen we Gualeguaychú aan het eind van de middag. Daar belanden we in een groot park aan de rivier vol met dagrecreanten. Vissen, zonnen en bootjes varen. Een plekje met de laatste zon er tussen gevonden, wel vlak voor een groot bord met Camping. Om 6 uur loopt het park leeg en wij blijven weer alleen achter in het licht van de camping. Ik ben benieuwd hoe het gaat aflopen.
14-4 Het liep slecht af, niet in de zin dat weg moesten maar het bleef tot vier (04.00)uur behoorlijk onrustig op de weg met veel gerij van motoren en quads. Gelukkig kunnen wij uitslapen, sommige mensen moeten weer naar hun werk, wij niet. Tijdens de koffie in het park wordt nog even tekst en uitleg door Ineke gegeven aan een Argentijn over de reis en de auto. Daarna vertrekken wij voor ons laatste Zuid-Amerikaanse land, Uruguay. Het ligt hier maar 30 km vandaan en als we over de zéér hoge internationale brug rijden zien we de gezamenlijke grenspost van Argentinië en Uruguay voor ons. Achteraan sluiten en de Argentijn van een uutje geleden staat nu in de rij achter ons. Hij geeft ons zijn kaartje en blijkt advocaat te zijn. Handig als we in de problemen komen, maar ik hoop hem niet nodig te hebben. Bij een soort drive-in loket worden de paspoorten gestempeld. Dan nog even een tijdelijk import papiertje voor de Iveco en we zijn in ons laatste land. Na alweer een vlag aan de zijkant van de Iveco geplakt te hebben rijden we 30 km verder naar Mercedes. Een redelijk grote plaats. Weer vreemd geld uit de muur en met een beetje van dat geld een reuze ijsje gekocht, het is nog steeds heerlijk weer. De 'super' in gedoken en daarna naar een schiereiland in de Rio Negro gereden. Dat schiereiland, voor Mercedes, is één groot park met alweer een 'camping' en is via een brug te bereiken. Toch is het hier rustiger. Zal het nu wel goed gaan?