B,B en B (banden,bisons en beren)

Za 9 juli We gaan via de 20 en 2 naar Naples en vinden daar een camping met 'snel' internet. We hebben dat nodig voor de skype verbinding morgen met de familie. Eens per jaar komt de 'hele' familie bij elkaar en wij willen erbij zijn. Om 04.30 loopt de wekker af en wij zijn om 05.00 klaar om te Skypen. Het is berenkoud en wij zijn verkleumd als we weer in bed kruipen na een kwartiertje buiten bij de wifimast te hebben gestaan. Het is een leuke camping (met kampvuur) maar op een steenworp van 2 treinrails. Die treinen toeteren HARD bij elke overweg dus ook bij de overweg van de camping. Slaap lekker.

Wij gaan dus de volgende dag na een ontbijtje in de zon weer verder. Onderweg stoppen we bij een schietclub. Er staan mensen langs de kant van de weg op kleiduiven te schieten. Een zegt “Take your gun and enjoy”. Dat wordt lastig, ik heb geen 'gun', dat zeg ik en we vertrekken. Blijkbaar heeft iedereen een 'gun' in de auto, ze verwachtten niets anders. Mooie route via de de '2'. Een hangbrug en waterval maakt de dag compleet. De klokken gaan weer een uur vooruit, we hebben nu nog maar 8 uur tijdsverschil met thuis. Kalispell, een plaatsje vlakbij het Waterton-Glacier park biedt ons de ruimte voor een overnachting. Na een beetje zoeken vinden we een mooie plek bij de paardenracebaan. Bewoners van het huis waar we vlakbij staan komen nieuwsgierig vragen en kijken wat die vreemden van plan zijn. Na wat vriendelijk heen-en-weer gepraat blijkt dat ook zij op reis gaan in een camper met 2 volwassenen en 5 kinderen!

Ma 11 juli, een tocht met laaghangende bewolking en af-en-toe een buitje door het Glacier park. Wel heen-en-weer om dat we na het park naar het zuiden willen. De vergezichten én de gletsjers zijn maar moeilijk te zien door de mist. Toch zijn we er een dag mee zoet en eindigen vlakbij in Martin City. Zó klein dat het niet op mijn kaart staat maar wel met een brandweerkazerne en daar gaan we naast staan. De commandant van de brandweer komt kijken, we maken weer een praatje en we mogen blijven staan op wat eigenlijk voor de vrijwilligers bedoeld is. Ik koop voor 1 dollar een beker limonade van een klein meisje (8 jaar) dat langs komt voor een verkooppraatje. Even later komt ze weer langs “do you want a refill?” Te veel in de MacDonald gezeten misschien.

Geen alarm gehoord en we vertrekken de volgende dag met een vrolijk zonnetje via de 2, 206, 35 en 93 naar beneden na een band te hebben gevuld met lucht. Die was gisteren plotseling leeggelopen tijdens het rijden. Niets aan te zien dus maar weer eronder gezet. De 93 is een schitterende weg door een prachtige natuur. De achterband vertoont nu drukverlies, Ik heb een metertje dat continue de druk van de banden meet, bij de pomp wat bijgevuld, er is niets te zien, lijkt het. We stoppen uiteindelijk bij een ski station op 2250m. op een bijna leeg parkeerterrein. Slopers zijn bezig een blokhut van de VVV uit elkaar te halen. Er is niemand die dat wil bemensen vanwege de reistijd en 'dus' gaat het weg. Ineke kijkt nog eens naar de achterband en ziet dat er een spijker in zit. De Iveco op de Hi-Lift, lucht uit de band laten lopen tot 1 bar, de reparatiedoos erbij en plakken maar. Er wordt een prop in de band gelijmd. Met behulp van de compressor zit de band even later weer vol met lucht. Als we klaar zijn gaat het regenen. Kachel aan (nodig op 2250m), koffie erbij en alles is weer gezellig.

De kachel hebben de volgende morgen weer nodig als we opstaan, het is maar 11gr. Prachtige rit over de 93, bijna continue op 1300m, met mooi weer. De prop in de band doet het goed. Langs de Salmon river en rondom heuvels en bergen. Verder over de 93 met bergen aan de ene kant en de rivier aan de andere kant. Ranches met paarden en wild-west dorpjes, alles komen we vandaag tegen. De lunchplek bevalt zó goed dat we besluiten te blijven staan. Het is een terrein van de BLM, (Buro Land Management) bij Chablis. Een organisatie die land beheerd zoals Natuurmonumenten in Nederland. Je mag daar gratis recreëren en kamperen maar niet langer dan 48 uur. Kampvuur bij de rivier en we hebben het heerlijk.

De weg gaat de volgende dag verder over de 93 het wordt steeds mooier, canyons en bergen wisselen elkaar af. We blijven op 2000 m. rijden. Om 15.00 rijden de het nat. park Craters of the Moon binnen. Een enorm lava gebied met (gelukkig) uitgedoofde vulkanen. De laatste uitbarsting was 2500 jaar terug. De camping in het park is gesloten maar wij kunnen langs de kant van de weg op het park een plekje vinden met een schitterend uitzicht. Alle sterren van de hemel worden weer zichtbaar als er geen strooilicht is.

We vervolgen onze tocht door het park de volgende morgen en verlaten het een paar uur later weer om naar Grand Teton te gaan. Via de 20 rijden we naar Idaho Falls en dan de 26 naar Jackson. Bij Moose willen we het Grand Teton Nat. Park in gaan en krijgen te horen dat de campings vol zitten.

Dan maar voor de “deur” slapen. We gaan op het parkeerterrein van het bezoekerscentrum staan en het wordt zó rustig dat de hertjes naast de Iveco komen grazen. We besluiten daarom om morgen om 6 uur op te staan om mogelijk meer beestjes te zien.

vr. 15 juli staan we inderdaad om 6 uur op en zien geen beestjes. Het Grand Teton heeft wel de naam van een mooi park maar wij vinden het wat tegenvallen. Té netjes en veel RV-campings. We rijden door en komen om 9.00 bij het Yellowstone aan. Een geweldige verandering. Voor ons stonden er zelfs 4 hertjes bij de ingang in de rivier. Bij het visitorscenter vragen we voor de geiser tijden van vandaag, vijf spuiten er n.l. op 'regelmatige' tijden. De Old Faithful doet zijn 'werk' om de 92 minuten, de rest is wat meer onzeker. Een vol parkeerterrein bij die geiser geeft zekerheid dat we nog op tijd zijn. Wat een hoeveelheid water wordt er in korte tijd de lucht in gespoten. Aan de andere kant van dit gebeuren is het Upper Geyser Basin en we vallen van de ene verbazing in de andere. Van IJsland stonden we al verbaast maar dit slaat alles. Een rondwandeling bij borrelende grond, bronnen die staan te dampen en prachtige kleuren. Van een Ranger kregen we nog een tip om naar de Grand Geyser te gaan, die zou zó gaan spuiten. Het is de grootste werkende geiser van het park dus dat mag je niet missen. Na 5 kwartier wachten (er stonden mensen die al 1,5 uur voor ons waren aangekomen) barst het spektakel los, een vuurwerkshow van water en dat 12 minuten lang, geweldig. We gaan nog langs het Midway Geyser Basin met daarin de Grand Prismatic Spring, een heetwaterbron met een rand vól met kleuren. Alweer schitterend maar dan nóg meer. We gaan naar de Old Faithful Inn en daar gaan we tussen de auto's van de gasten staan. We vallen bijna niet op :).Met uitzicht op een dampende en spuitende helling gaan we slapen.

In het Yellowstone mag je niet buiten de campings slapen, het is ons weer gelukt. De wekker om 6 uur, de kachel aan want buiten is het 6 gr. en binnen niet veel warmer. Vandaag gaan we naar het Noorden van het park. Daar doe je een dag over, niet vanwege de afstand maar je stapt om de 5 km uit voor weer een verbazingwekkend uitzicht. Nog maar een keer langs die Prismatic Spring maar omdat het nog zo koud is is er ook meer condens. Je ziet door de mistwolken die boven de hete bron ontstaan de kleuren bijna niet meer. Weer wat geleerd, hete bronnen in de middag bezoeken dan is de lucht warmer en de mist is weg. Veel mooie punten vandaag gezien en zetten de camper op het parkeerterrein bij de The Tower Falls. Eigenlijk wilde op de camping daar gaan staan maar die was Full. We liggen nét in bed en zien dan via kiertjes in de rolgordijnen flitslichten. Een blik naar buiten leert dat bij de camper naast ons een politiewagen staat en de campereigenaar staat in zijn ondergoed erbij. Ja, wij weten het je mag niet buiten de campings overnachten. Ik trek alvast maar wat aan want ik zal ook wel aan de beurt komen en ja, daar draait de auto en zet de Iveco vol in de schijnwerpers. De agent komt naar mij toe en vraagt “komen jullie uit Nederland?” Het blijkt een Nederlander te zijn die bij de politie werkt. Na een praatje krijgen we toestemming om te blijven staan als we de volgende dag vroeg vertrekken.

Dat doen we de volgende dag, op naar de Cayons. Bij Canyon Village 'links af' en we rijden eerst langs de North Rim en kijken via Lookouts een geweldige diepte in met een mooie waterval van 90 mtr. We gaan ook nog even bij de South Rim Drive kijken en komen op een parkeerterrein met bussen met toeristen die ipv de waterval de Iveco op de korrel nemen. Daarna richting de East Entrance van het park en komen langs grazige 'alpen'weiden met kuddes bizons en herten. We blijven maar hoog zo'n 2300m. De Sylvan Pass van 2600m stelt on dan ook niet voor een onmogelijke opgave. Je rijdt het Yellowstone uit en rijdt het Shoshone Nat. Forrest in. Ook alweer een weg vol met kloven, bergen, rivieren. En veel kleine campings van het Nat. Forrest. Bij een ervan stoppen we om 14.00 uur en nemen we bij een plekje aan de rivier ons gemak er van. De 'host' van de camping komt ons verwelkomen. Hij is gaan vissen in de rivier en loopt met een flinke forel in zijn hand en aan zijn riem een bearspray. Zitten hier ook beren, vraagt Ineke. Nee, niet op de camping, wel er om heen is het antwoord. Na het avondeten zitten nog aan de buitentafel als Ineke uitroept; een hond, nee het is een BEER!. 10meter van ons vandaan loopt een bruine beer langs de Iveco. Ik heb de bearspray paraat maar het fototoestel ligt binnen in de camper, daar kan ik nu niet bij. De beer gaat er vandoor als we bewegen en roepen en verdwijnt de bosjes in. Met de deuren nog beter op slot gaan we slapen.