Triest
11 juli 2010 - Arvajhèèr, Mongolië
Deze blog wordt opgedragen aan Jo van der Bol-Twisterling.
Op vrijdag de 9e, na drie dagen woestijn en geen mobiel bereik kwamen we in een dorpje met een antenne. Terwijl ik de diesel aan het bijvullen was, controleerde Ineke de Sms’en en gemiste oproepen.
Ik zag haar gezicht veranderen en wist direct wat er aan de hand was.
Na het afrekenen van de diesel vertelde ze met wat ik al wist, mijn moeder was overleden.
De 8e is zij zonder pijn overleden na op 1 juni jl. 98 jaar geworden te zijn.
Technisch is het niet mogelijk om bij de begrafenis te zijn. Ik zit naast een ‘vliegveld’, een grasbaan met een ‘toren’. Er is op dit moment Naadam, dat is een groot feest in Mongolië en het ‘vliegveld’ is gesloten. Naar de hoofdstad Ulaanbaatar rijden duurt minimaal 3 dagen. De afstand is het niet, maar het is het rijden over zand, modder, grind, alles maar geen asfalt.
Vandaar dat deze blog mogelijk anders is dan jullie gewend zijn van mij.
Maandag 5 juli, we proberen in Ulaanbaatar een (nog) betere kaart van Mongolië te kopen, maar de kaartenwinkel kan mij niet helpen. Dan maar naar de wasserette. Daar de was van drie weken afgegeven en die is om 14.00uur klaar. Dan naar het winterpaleis. Dat is een belevenis, het is 100 jaar oud en als je de spullen ziet lijkt het wel of je in China in 1700 of 1800 bent. Prachtig. Dan door de verkeerschaos naar het parlementsgebouw. Een of andere Chinese VIP komt aan, vlaggen en de politie zet alles af. Op het plein staat een beeld van Sükhbaatar. De generaal, die de Chinezen het land heeft uitgegooid. Helaas voor hem kwamen daarna de Russen. De hoofdstad is geen plek voor ‘lozers’, tijdens onze wandeling lopen we langs een overleden zwerver in de goot en een jongetje van amper 5 jaar met een gat in z’n hoofd, een bloedlip en een tand uit zijn mond op de stoep.
Na de hoofdstad gaan we naar het Nationaal Gorhi-Terelj park. Het moet daar mooi zijn volgens de ‘boekjes’. Het is er vergeven van de vakantiedorpjes en uit gers bestaande toeristencamps. Het lijkt Pernis wel, niet het dorpje maar de olieopslagtanks. Op een hogere rustige plekje geslapen.
Dinsdag 6 juli, Eerst de beroemde Turtle rock bekeken en daarna naar het beeld van Chinggis Khaan. Een beeld van roestvrij-staal met het formaat van het Vrijheidsbeeld. Compleet met inwendige trap en uitzichtpunt. Daarna naar het zuiden. De mevrouw van het tolhuisje (500 turuk) gaf als antwoord op mijn vraag, alsmaar rechtuit. Dat klopte niet volgens de Garmin. Maar toch geprobeerd. Na 80 km bij Bayan, moest er een ‘zijweg’ zijn. We zaten duidelijk verkeerd. De zijweg zat letterlijk op slot en moest een bewoner twee hekken van het slot halen. Een gravelweg waar geen eind aan komt dus zetten we de Iveco om 18.00 midden in niemandsland stil. Er komt een motorrijder langs met passagier. Zij gaan op de foto en krijgen als dank een afdruk mee. Een vrachtwagenchauffeur krijgt ook een glaasje water en even later komen drie jongentjes op paarden langs die een kudde geiten voort drijven. Een film met een prachtige zonsondergang.
Woensdag 7 juli, om 5 uur worden wakker van een schommelende Iveco en we hadden niks gedronken! De koeien uit de buurt vinden het heerlijk om even te schuren. Maar we zitten wel in een prachtige zonsopgang. We draaien ons nog een keer om. Als we aan het ontbijt zitten staat er een herder voor de deur, ook een boterhammetje? Het gaat erin als koek. Hij vertrekt blij met een rol duc-tape. Wij willen via Deren naar Mandalgovi. Zand en gravel en dat 215 km voor vandaag. Onderweg komen we haviken en herten tegen, verder niemand. Nadat we zijn aangekomen blijkt de hele camper onder een dikke laag stof te liggen. Er zitten blijkbaar en paar openingetjes die het fijne stuifzand doorlaten. Dus met de tape en reserve tochtband aan de slag na een grote schoonmaak. De hoofdweg is een groot wasbord van zand en gruis. We besluiten niet nog 300km te gaan ‘rammelen’ en draaien morgen naar het westen.
Donderdag 8 juli, wij hebben het zwaar, het vinden van de juiste weg is zéér moeilijk. Gaan we goed is de constante vraag. Door de vele splitsingen naar alleenstaande gers is het uitermate moeilijk je weg te vinden. Het is ook nog slecht weer aan het worden. We stoppen om even bij te komen en een boterhammetje en zeggen tegen elkaar “nou, met dit weer kom je geen motorrijder tegen”. Twee tellen later stopt er een motor met passagier, beide in regenpak! Ook maar een boterhammetje en een foto mee. In Erdenedalay zijn we om 16.00uur. Het weer wordt nog slechter als we midden in niemandsland zijn. De paden worden rivieren en met twee keer de weg vragen aan locals in gers blijven we op de goede weg (hopen we). De weg houdt opeens op we moeten weer terug en hebben blijkbaar door het slechte weer een splitsing gemist. Weer de weg vragen en een herder stapt op z’n motor en rijdt een stukje dwars door de heuvels zonder wegen naar een andere ‘weg’. Die kant op, wijst hij met z’n arm. Vriendelijke lui, de Mongolen. Maar ik raad het niemand aan om zonder 4x4 én zonder 2e of meer wagens door Mongolië te rijden. Het is niet goed voor je zenuwen! Inmiddels is de zon weer gaan schijnen maar de blubber blijft en we besluiten te stoppen op een heuvel zodat we in ieder geval droge banden en voeten houden als het weer gaat hozen.
Vrijdag 9 juli, Na een zenuwslopende tocht door niemandsland komen we aan in Sant. We tanken diesel en dan hoor ik het bericht van mijn moeder…………………. We hebben drie dagen zonder verbinding gezeten. Waar we nu zitten is een dorpje met een benzine- en dieselpomp een paar ‘huizen’ en een water-verdeel huisje. Ik heb het er moeilijk mee maar we moeten door, hier kan ik helemaal niets.
Het stadje Arvayheer waar ik naar toe wil, heeft tenminste nog een vliegveld en internet verbinding volgens de kaart. Na 90km door slecht terrein zijn we in Arvayheer. Daar begint morgen het Naadam.
Op het ‘vliegveld’ is geen beweging te bespeuren. Een grasbaan met een toren, meer is het niet.
Zaterdag 10 juli, ik kan niet naar huis, het is te ver. Je weet dat zo iets kan gebeuren, maar dat het écht gebeurt, dat bestaat gewoon niet. Het besluit om te blijven is moeilijk maar het kan niet anders.
De politie verzoekt ons om ergens anders te gaan staan. We staan blijkbaar op het feestterrein. Bij de renbaan voor de paarden was ruimte in overvloed maar een uurtje nadat wij verplaats zijn is het daar een drukte van belang met Mongoolse ruitertjes. Na de race gaan we kijken naar de opening van het Naadam in het stadion, een feestgebeuren met prachtige klederdrachten en ik zit op de tribune te huilen………….. We lopen door het stadje, kopen wat te eten in een ger die als restaurant is ingericht. Praten nog wat met de Joris en Wouter en gaan door de emoties vermoeid vroeg slapen.
Wat ontzettend triest dat dat nu moet gebeuren nu zullen zo ver weg zijn,onze condoleance.Het is een respectable leeftijd,maar toch en je kunt niet terug naar Nederland,dat is heel jammer.
Denk aan de mooie en dierbare herinneringen die jullie hebben aan haar.
Ik volg jullie op de blog,wat een prachtige reis en mooie foto's.
Het weer in Nederland is prachtig tussen de 25 en 30 graden.
Wij zijn druk met elkaar met de verhuizing, de nieuwe bibliotheek wordt erg mooi.
Ik wens jullie een mooie reis,ondanks het verdriet veel sterkte.
lieve groet van uit Nederland
Klazien Velthuizen
Gisteren 10 Juli hebben we een leuk feestje van mamma´s (moeder van Ien) geboortedag gemaakt.
Nog veel sterkte, geniet verder van je vakantie.
Ton en Mieke
Onze oprechte condoleances bij het overlijden van jou
moeder Berry en jou schoonmoeder Ineke!
Wat een mooie leeftijd heeft ze bereikt.
We leven met jullie mee, je voelt je zo onmachtig, je wilt terug en het gáát niet.
Zo uit de mails te lezen hebben jullie een geweldig leuke familie en zal iedereen daar begrip voor hebben.
Wij wensen jullie veel sterkte met het verwerken van het verdriet maar hopen ook dat jullie nog hele mooie reisweken tegemoet gaan.
Jou moeder zou het niet anders gewild hebben denk ik Berry!
Nico en Ria
Heel veel liefs van mij, H.
gecondoleerd met het overlijden van jullie moeder en schoonmoeder. Juist nu op dit moment van jullie reis de 'weg' moeilijk te vinden is en de wereld om je heen leeg en eindeloos lijkt, lijkt het mj extra moeilijk om dit verdrietige bericht te krijgen en te verwerken. Ik denk aan jullie!
Gisteravond had ik bezoek van een vriendin. Aan haar vertelde ik over jullie bijzondere reis en dat ik het zo geweldig vind om via de blog alles te volgen. Ik liet haar de foto's en de route zien. Zij vertelde over het ovelijden van een tante. Dat blijkt dus jouw moeder te zijn, Berry. De moeder van mijn vriendin is Jetty Ballering- van der Bol, zij is vorig jaar overleden.
Héél toevallig...
Ondanks jullie verdriet wens ik jullie een goede en veilige voortzetting van de reis toe! Ik hoop dat verdriet en genieten 'samen kunnen gaan', sterkte!!
Lieve groejes van Lia.
gecondoleerd met het verlies van jullie moeder/schoonmoeder. Ik denk dat ieder die deze blog leest begrijpt dat dit ontzettend moeilijk is voor jullie in deze situatie en een paar traantjes weg moet pinken. Heel veel sterkte en hopelijk ook samen nog veel genieten.
liefs
Heel veel liefde voor jullie en ook sterkte met dit deel van de reis waar weinig comfort en zekerheid is.
Onze Schotland reis begint volgende week. Ook fijn om weer met Stuart te zijn en daarna samenzijn in Nederland.
Heel veel liefs,
Audrey
Kippenvel na het lezen van jullie blog. Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies op afstand. Het begrip afstand heeft voor jullie en hele andere lading gekregen! Het oneindige landschap van Mongolie lijkt me zo onwijs mooi, maar aan het oneindige van dat landschap zit duidelijk ook een minder leuke kant. Zie in een oneindig landschap de weg maar eens te vinden en tja dat nare, voor ons Westerlingen zo'n ongelooflijk, idee dat je echt niet terug kan als je moet of wil!
Ik geniet van jullie foto's en avonturen, maar de reis is voor jullie nu af en toe echt zwaar! Weet dat we in Nederland op deze manier met jullie meeleven in goede en in slechte tijden.
Hele dikke kus uit Nederland, hou je taai daar!
Lotte
Mede namens Sophie hierbij onze deelneming bij het overlijden van Berry's moeder; jullie wisten dat de kans er in zat, dat je geen afscheid van haar zou kunnen nemen; in het verleden heeft Ien verschillende malen met dezelfde mogelijkheid rekening moeten houden m.b.t. haar moeder; het leven gaat door; dit is steeds jullie devies geweest, bij het maken van verre reizen en dat is goed ! sterkte vooral deze dagen, nu jullie gedachten toch vaak in Holland zullen zijn. En verder blijf genieten van die fantastische reis en blijf ons laten mee genieten via jullie leuke verhalen.
Hans
Wat een verdrietig bericht en wat zal het moeilijk zijn dit verlies op zo grote afstand te moeten verwerken. Maar samen kunnen jullie dat, en je moeder zal vast heel blij zijn geweest met en trots op zo'n zoon en schoondochter, die zich niet door angst voor wat er zou kunnen gebeuren hebben laten weerhouden hun dromen waar te maken. Juist door die enorme afstand en de heel andere wereld waarin jullie nu zitten kun je misschien op een heel indringende manier je moeder gedenken door
dierbare herinneringen aan haar alle ruimte te geven.
Heel veel sterkte, warme groet,
iris
gecondoleerd met het verlies van moeder en schoonmoeder,wat ontzettend triest dat het net nu moet gebeuren,denk inderdaad aan alle mooie herinneringen dat zal je helpen om door deze moeilijke periode te komen,probeer om weer te genieten en huil samen lekker op zijn tijd.
Heel veel sterkte van Leen en Trees.
nog veel plezier en tot over twee maanden
anton
Gecondoleerd met het verlies van jullie moeder en schoonmoeder. Wat een triest bericht inderdaad, temeer omdat jullie aan de andere kant van de wereld zitten en de mogelijkheid ontbreekt om op tijd terug te komen voor de begrafenis. Wij wensen jullie heel veel sterkte.
Het feit dat dit pas onze eerste reactie op jullie blog is, betekent niet dat we jullie blog niet volgen, integendeel: we zijn zeer onder de indruk van jullie avontuur!
Sterkte en liefs,
Wilbert en Rudy.
veel sterkte met het verlies van je (schoon)moeder. het verlies is groot maar ik denk dat jullie er nu een beschermengel bij hebben op jullie reis.
maar toch, sterkte en blijf genieten. Marja
Wat zal dat moeilijk zijn voor jullie! Ik wens jullie sterkte.
Liefs,
Kitty
Een beetje late reaktie, maar niet minder gemeend. Heel naar dat iets wat je al heel lang verwacht, zich voordoet als je zo ver wegbent.
Ik kan me jullie gevoel hierover wel voorstellen. Gewoon hartstikke rot.
De prachtige vlaktes van het gebied waar jullie nu doorheen reizen zullen nu af en toe ook een gevoel van verlatenheid geven.
Ik hoop dat jullie er toch van genieten en indrukken opdoen waar je lang op kunt teren.
liefs en groeten Ellen en HJ
ps de eerste 3 weken van de 2 weken gips zitten er inmiddels op!
Bij het nakijken van de emails zag ik dat jullie het trieste bericht hebben ontvangen van het overlijden van jullie schoon- en moeder bij deze sterkte met het verlies voor beide.Een late reaktie maar wij komen net thuis van vacantie en ik ga nu alles uitprinten dan kan Annie ook jullie reis volgen en geniet van datgeen wat nog voor jullie ligt. Lieve groetjes van Annie en Emmy [de zusjes]
Jammer dat dit moest gebeuren maar ik geloof ook dat jullie nu een engel mee op reis hebben. Nu lijkt me dat eerder mogelijk dat ze, als jullie aan haar denken en fijne herinneringen ophalen even met jullie meereist.
De reis is even wat ontmoedigend maar het kan niet altijd even meezitten. Het komt vast weer gauw goed en misschien is het dat al. Ik vind het echt een geweldig verslag en geestig met die laconieke opmerkingen van jou Berry. Dat tropisch koud in Siberie enz. ik geniet ervan. Ik hoop jullie ook nu weer. Het blijft spannend; heb het goed lieve groet uit Verweggistan Holland, Den Haag
Ik ben inmiddels verhuisd en zit er wel kleiner, maar heel mooi en gezellig bij. Kom even langs ?
Jammer dat de reden van verhuizen niet leuk was, maar het Westbroekpark is nu mijn achtertuin. Chique he.
Dag lieve jullie twee heb het goed met elkaar moedige reizigers.
Nico en Ria
Hoe komt iemand, die mamma niet kent, hierop!
Spijtig.
We begrijpen dat dit verlies altijd onverwachts komt.
Mijn moeder is sinds een aantal maanden in een verzorgingshuis opgenomen. Inmiddels is zij de helft van haar gewicht verloren. We bezoeken haar elke dag, voor haar is het nu genoeg.
Met veel plezier reizen we met jullie mee en genieten van jullie originele verslag.
Ineke ik hoor dat ze je erg missen met het tennissen. Misschien kunnen we dit jaar nog samen bloemen plukken?
Een warme groet van Gerda
Intussen moeten wij het doen met een wekelijks reisverslag, waar we overigens met spanning naar uitzien. Groetjes, Ton en Jopie
Net terug van een weekje Zeeland met Coen, Marjolein en de tweeling wil ik jullie van harte condoleren met het overlijden van jullie (schoon)moeder. Zij was al in jullie hart, maar nu draag je haar voorgoed met jullie mee. Hopelijk zullen de belevenissen die jullie ervaren er toe bijdragen dat jullie het verdriet een goede plek kunnen geven.
Ik geniet van al jullie verhalen en de toegevoegde foto's. Goede reis en een lieve groet,
Mac.
Mijn medeleven is dicht bij jullie,
vervelend om zover weg te zijn in Mongolie
waar jullie bestemming...lag.
Er zijn al velen voor mij geweest ik denk aan jullie
Wat heelijk om via jullie BLOG mee te kunnen reizen wat een avontuur.
Voor mij bijna niet voor te stellen,wat een belevenissen ,en wat Berry kan jij elke keer de Auto /taal problemen te lijf
Geweldig ik geniet mee.
in juni was ik 3 weken door oost turkije heb heel erg genoten en hoop als jullie terug zijn de verhalen /beelden van deze reis te zien ...maar ook nog van Turkije.
kusjes en knuffel
Hakima
Kom net terug van vakantie en lees jullie trieste nieuws,gecondoleerd.Wat je schrijft klopt zo,je moet er op die leeftijd rekening mee houden,maar het komt altijd zo onverwachts.
Heel veel sterkte,
en alle goeds in deze moeilijke periode.
Liefs,Brigitte.