Traveler's Coffee

Zondag 13 juni, Heerlijk rustige middag. Op het plein zitten kleppen met allerlei Russen en ook nog met 3 motorrijders uit Montenegro die bezig zijn met een reis om de wereld (letterlijk) in 3 maanden! ’s Avonds naar het Russisch staatsballet. Een voostelling in drie delen, 1 klassiek met veel tule tutu’s, deel 2 super modern, heel mooi en dan deel 3, sprookje met zwaarden, een vertelling over Romeo en Julia maar dan in India/Turkije spelend. Beetje lachwekkend maar de Russen vonden het prachtig.
Het ballettheater is het grootste van Rusland en telt 1774 stoelen, een 30 meter diep toneel en was bijna uitverkocht. Indrukwekkend. We zijn net terug bij de Iveco en het begint te regenen. We staan op het plein voor het theater en midden in het centrum, overdag gezellig druk maar ‘s nachts uitgestorven, dus heerlijk geslapen.

Maandag 14 juni, We gaan weer de stad uit en ‘moeten’ dan langs weer een kathedraal. Daar is juist een zegening van brood en andere etenswaar bezig. Klein koor erbij en het is weer compleet. Naast de kerk is een park, we maken koffie en voor we verder gaan doen we een rondje park het is alweer 12 uur als we echt vertrekken. Om 17.00 zetten we de Iveco stil in het dorpje Yurga. Wat een verschil met Novosibirsk! Na een tijdje krijgen we toch contact met de kinderen die allerlei vragen proberen te stellen. Het onderwijs ligt hier op een lager peil. Met moeite komt er een beetje Engels uit de wat oudere kinderen. We komen steeds meer auto’s met het stuur aan de ‘verkeerde’ kant tegen. De transport route vanuit Japan en China is hier beduidend korter dan vanuit Europa dus kopen steeds meer mensen vanuit de Chinese kant een auto. Die auto is daarbij ook nog goedkoper. Maar op de tweebaanswegen door Siberië is hij ook levensgevaarlijk. Door het vele vrachtverkeer sturen de bestuurders hun auto bij het inhalen ruim op de andere weghelft voor ze ontdekken dat er een tegenligger (ik dus) aankomt. Niet prettig rijden. De overheid wil de import van auto’s met die ‘verkeerde’ sturen dan ook gaan verbieden maar wanneer dat gebeurd staat nog niet vast. De Russen krijgen ook steeds meer Aziatische trekjes, wat donkerder en uiterlijk. Aan het eind van de avond voor het eerst narigheid, kinderen beginnen met steentjes te gooien. Wij vertrekken naar een parkeerterrein met bewaking, de bewaking daar blijkt stomdronken en doet ook lastig dan maar naar een politiepost langs de hoofdweg en gaan daar verder slapen.

Dinsdag 15 juni, Rumoerig nachtje met al dat gedoe, we stonden dicht bij de doorgaande weg, die ‘s nachts wel wat rustiger is maar zeker niet stil. We rijden naar Kemerovo en komen langs een prachtige kathedraal. Ik denk dat er boven nog een bestuurder is die de weg wijst. We kunnen geen stad of dorp binnen rijden of er staat een kerk te glimmen in de zon. Maar het binnenplein van die kerk is tevens een prima plekje voor een middagboterhammetje. Daarna naar Travelers Café voor koffie en een paar e-mails. Op onze vraag "is er een wasserette in town?" is er een dame zo vriendelijk een halve middag ons door de stad van de ene plek naar de andere te brengen. De ene wasserette doet er n.l. een week over en de andere een dag. Zij rijdt in haar auto voor ons uit en het lukt uiteindelijk. De was is morgen klaar, dat wordt ons duidelijk gemaakt met handen en voeten en briefjes. 9 kg wasgoed voor 660 roebel, dat valt mee. We hebben daarom een rustdag in Kemerovo en vinden in het centrum een prima parkeerplek.

Woensdag 16 juni, Gisteravond nog even een zomerse onweersbui terwijl we aan het wandelen waren zonder paraplu. Over het weer gesproken, “het laat mij Siberisch” is een uitdrukking die hier niet van toepassing is. Elke dag boven de 25 gr. Erwin zou er blij mee zijn en het over zijn hittegolf hebben. Nou, wij zijn er ook blij mee. Een onweersbuitje nemen we op de koop toe. De stad Kemerovo bestaat uit twee delen, een deel mijnen en chemische fabrieken –Botlek achtig- en het andere deel een stad, ontworpen met brede lanen en Sovjet gebouwen. Niet erg mooi maar wel interessant. Lenin, Pushkin, monument voor de gevallenen, enz. beelden in overvloed. Tijdens een rondwandeling komen we bij een huldiging van Cadetten. Allemaal klaar met dit leerjaar en allemaal een streep(je) erbij. Parade afgenomen door de “Notabelen” van de stad en kazerne, ballonnen, vlaggen, muziek, een groot feest. Vooral voor de trotse ouders die met de cadetten op de foto’s gaan. Een blini en een ijsje en we gaan op weg naar de wasserette die dankzij de Garmin moeiteloos te vinden is. Maar eerst nog even in het winkelcentrum een nieuwe lange/korte broek aangeschaft omdat de andere behoorlijk aan het verslijten is en wie komen we daar tegen, de mevrouw van de wasserette. Toeval bestaat niet. “Het is klaar”, zegt zij in het Russisch, althans zo begrijpen wij het. Wij naar de was. Keurig gestreken ligt het voor ons klaar, na een dankwoord in een boekje te hebben geschreven en ‘Delfts Blauwe’ klompjes te hebben gegeven gaan we er vandoor. Maar wel via het grote Lenin plein, want ik wil nog even een foto van de Iveco met Lenin op de achtergrond. Je mag daar niet komen met de auto maar als buitenlander begrijp ik dat natuurlijk niet. Tot we wegrijden en de politie mij een stopteken geeft. Geen probleem, “Hello officer, what’s the problem?” Een moeilijk kijkende, geluidloze politieagent kijkt mij hulpeloos aan. Ik laat hem de foto zien van de Iveco en Lenin en mag even later weer doorrijden. Hij heeft er geen antwoord op. Een laatste slaapplek gevonden in een wat duurdere wijk. De jongentjes met Audi A4’s en open sportwagens vermaken zich door tot 24.00uur rondjes te scheuren op het pleintje waar wij staan.

Donderdag 17 juni, De wegen krijgen in korte tijd een ander aanzien door de aanhoudende warmte. Daar waar het nog geen maand terug -10 en sneeuw was, groeit van alles aan de wegkant. Ook in de stad worden volop eenjarige plantjes in de perken gezet. De winter duurt hier langer dan bij ons en de lente en zomer zijn blijkbaar zó voorbij. De route wordt ook mooier, slingerwegen en meer heuvels. Om 15.00 stoppen we in Mariinsk en komen de Duitse campers weer tegen van ruim 2 weken terug. Zij staan op de parkeerplaats waar wij ook wilden gaan staan. Alleen de politie vindt dat geen goed idee. Ik sprak al over de vele herdenkingsmonumenten van WWII. De parkeerplaats is náást zo’n monument en niet het kleinste. Een paar duizend namen op plaquettes, een tank, luchtafweergeschut, kanonnen én 15 Duitse campers gaan niet samen. De politie verwijst naar een stukje grasland voor de Duitse camperaars. Wij horen niet bij de ploeg maar mogen er toch bij gaan staan. Even bijpraten en ervaringen uitwisselen met andere reizigers is wel leuk. De politie blijft het terrein bewaken. Toch nog een beetje camping gevoel, compleet met muggen. Voor €15.000 hebben de Duitsers een half jaar gidsen, mecaniciens, af-en-toe hotels. Tot Mongolië rijden ze de zelfde route als wij, daarna gaan zij door naar China en via de kleine, maar op dit moment onrustig Staatjes, naar Iran, Turkije weer naar huis. We komen ze nog wel vaker tegen, denk ik.

Vrijdag 18 juni, Dat tegenkomen doen we bijna de hele dag. Eigenlijk wilden we in Anchisk stoppen maar daar aangekomen zagen we zoveel luchtvervuiling van de fabrieken dat we besloten door te rijden. Tot we bij Krasnoyarsk de heksenketel induiken. Het verkeer in de stad staat muurvast en om het leuk te maken moeten we de klok ook weer 1 uur vooruit zetten. Het is opeens 19.30 als we de Iveco bij een museumschip (raderboot SS Nikolay) aan de waterkant parkeren. Eerst maar eens wat te eten verzorgen en dan een stukje stad bekijken. We staan op een boulevard bij het Lenin Museum maar wat in werkelijkheid een tentoonstellingsruimte is. Als het maar een mooie naam heeft zullen ze hier gedacht hebben. Wel een mooie naam maar een lelijk gebouw, zoals zo velen. Een gezellige boel met terrasjes, skaters, live music en de heerlijke avondwarmte. We gaan om 00.30 naar bed en worden weer om 02.30 wakker van aangeschoten Russische meisjes die aan de Iveco zitten. Het zoeklicht maar even aangezet en ze in de ‘schijnwerpers gezet’, dat vinden ze niet leuk en druipen af.

zaterdag 19 jun, Vandaag rustdag en internetten vanuit Traverler's Coffee.
Heerlijke koffie en weer mooi weer.