De politie is je beste vriend?

29-8 We hielden het niet droog gisteravond. Dat werd weer kaarten ín de camper ipv in de tuin. Nog even wat internet en koffie en we gaan er vandoor, door een andere ingang van de camping waar de kabels wat hoger hangen. Hoeft Ineke ook niet wéér het dak op. We gaan naar de vulkanen Iztaccihuatl en Popocatepetl. Die laatste rookt nog elke dag. Dát moet gecontroleerd worden. Na veel dorpjes en nog veel meer bochten komen we aan op de parking van het Nat. Park. Het ligt daar heel mooi op een hoogte van 3700mtr. met uitzicht op de vulkanen die zelf nog wat hoger zijn, 5400mtr. ongeveer. Het parkeerterrein is niet leeg. Een politiemacht die de vulkanen moet bewaken en een groep motorrijders. Allemaal komen ze om de Iveco staan en het wordt reuze gezellig. De motorrijders met hun bier en “Pulque” en de politie met nog een paar mariniers van het leger. Er wordt ons ook pulque aangeboden, Eerst maar eens gevraagd “wat is dat voor spul?” Het is een brouwsel van een cactusplant met een 'beetje' alcohol door het stookproces. Het smaakt heerlijk, en bij doorvragen blijkt het al 2000 jaar in Mexico te worden gedronken. Na het feestje stappen de motorrijders met hun dames weer op en onder een vriendelijk gezwaai van ons en de politie rijden ze weg. In Nederland moet je eerst blazen, hier zwaaien ze. Wel zo relext. Het wordt koud en we gaan ook maar naar binnen.

Kachel aan, het is 4gr. als we opstaan. Buiten is het strakblauw maar dus ook fris. De rookpluim van Popo zie je nu heel duidelijk. De berg wordt niet alleen door de politie bewaakt maar door een seismologisch instituut. Mexico-city is dichtbij en in de gevarenzone wonen 30 miljoen mensen. Op de wegen in de buurt van de vulkanen zie ook regelmatig borden met “routa de evacuation” in het nabije verleden zijn er diverse uitbarstingen geweest. Men is gewaarschuwd. Als we weer na veel bochten weer beneden zijn komen we langs een veemarkt. Een rondje over de markt leert veel over hoe men vee (groot en klein) vervoert en verkoopt. Aan het begin van de markt staan natuurlijk ook de 'restaurantjes'. Als ik sta te kijken hoe het eten wordt bereid en een foto wil maken gaat de kok er voor 'staan'. Duim omhoog en ik krijg ook een bordje om te proeven. Het smaakte best en ik ben niet ziek geworden. In de Lonely Planet waarschuwen ze NIET langs de kant van de weg te gaan eten. Een garantie op buikloop noemen ze het. Ik heb het nog niet gemerkt. Een stuk verder op de reis komen we langs een McDonald. Daar raken we in gesprek met een stel jongelui die ons vertellen over de Jardines de Mexico, een half uur verder rijden hier vandaan. Dat moet je gezien hebben. De manager van de tuinen wordt vanuit de Mac gebeld om te vragen of we daar kunnen slapen. Geen probleem en er is ook nog bewaking. Als we daar aankomen wordt de Iveco nog door een bewaker van binnen bekeken of er geen bommen aan boord zijn? Een heerlijk rustig nacht met alleen wat rondlopende bewakers.

De kassa gaat om 9 uur open en wij zijn de eerste en de enige. Het is inderdaad een bijzonder tuin. Veel vlijtige liesjes maar ook heel mooie planten. Een tropische jungle en landentuinen, Italië en een cactustuin. Om 12.30uur zijn we weer bij de Iveco, moe maar voldaan zoals dat heet. Omdat we onder een afdak staan is het nog heerlijk koel in onze car en we eten eerst een bammetje voor we verder gaan. We vertrekken naar Taxco, een bergdorp met een koloniaal karakter. Het is maar 60 km verder maar de bochten die maken dat we pas om 16.30 het stadje? Inrijden. Een vriendelijke heer geeft ons tips waar we kunnen parkeren met onze Iveco. Het bleek niet overdreven, een onmogelijke opgave om je auto in dit dorp op een rustig plek kwijt te kunnen. Rancho Taxco was die plek. Een voormalig hotel (30 jaar terug in elkaar gestort) met nog steeds een parkeerplaats. En op loopafstand van het gezellige centrum. Een boom van 150 jaar geeft ons de broodnodige schaduw. Na een biertje met de parkeerwachter betalen we hem 250 pesos voor twee dagen en gaan we even het dorp proeven. Morgen gaan we het echt bekijken.

Wat kan het hier toch regenen. Vannacht was het weer prijs, maar als je de volgende dag de deur opent is alle regen weg. Dit dorp heeft net zoals in Rio een Christusbeeld boven op de berg staan. Een VW kever-taxi brengt ons voor 40 pesos naar boven. Naar beneden gaan we lopen, zeggen we tegen hem als hij aanbiedt om te wachten tot we het beeld hebben bewonderd. Het is gevaarlijk werpt hij tegen, het zal wel denk ik. Gevaarlijk voor zijn winst, is meer voor de hand liggend. Een wandeling langs winkeltjes, huisjes en vriendelijke mensen is het geworden. Maar wel moe als we weer op her plein van het dorp aankomen. We drinken een beetje van een bak slootwater dat voor koffie moet doorgaan en besluiten vanavond ergens anders te gaan eten. Een siesta doet ons weer een beetje bijkomen. Op het plein is tijdens het etentje een muziek festival aan de gang. Troubadours in mooie pakken, groepen muzikanten vermaken het aanwezige publiek en ons. Na het eten gaan we er bij staan en we worden door een vriendelijke dame uitgenodigd voor het klassieke concert in de kerk. We zijn blijkbaar opvallend. Als we het concert verlaten is er op het plein weer een ander groepje aan het spelen. Allemaal dansende Mexicanen om ons heen. En dat alles alleen op donderdagavonden. Wij boffen.

2-9 Ik ga op zoek naar een postkantoor, dat zou ergens 'beneden' moeten zijn. Het was wel mijn ochtendgymnastiek maar géén postkantoor gevonden. We willen naar Tehuacán, een beetje de weg terug van gisteren en komen pas om 18.30 aan bij het 'Adventure Park', een plek die volgens de overlanders de moeite waard zou zijn. Het is een park met natuurbad én een zwembad. Het is niet warm genoeg om er in te springen.

3-9 Als we wakker worden is het al warm genoeg voor het zwembad. We vertrekken maar eerst even langs de Walmart en onze verbazing is groot als blijkt dat de ING kaart het weer doet! Na 3 weken bellen en chatten met de ING. Via de Garmin vinden we een postkantoor, pakketje gaat op de bus. We nemen de tolweg naar Oaxaca, een prima weg door de bergen en rijden die stad om 16.00 binnen. Druk, smal en dan ook nog dubbel parkeren, het gaat langzaam. We vinden nét buiten het centrum een plekje aan een parkje naast een koffie-karretje. Het ruikt lekker en de espresso smaakt goed. Het is een wonderlijke wereld hier. Aan de palacio's en mooie gebouwen worden door de marktkooplui grote zeilen gespannen en daaronder worden de stalletjes neergezet. Sommige straten zijn compleet afgesloten door al die zeilen. Ook staan er veel klein koepeltentjes op die straten. We bezoeken het textielmuseum en een aantal kerken waar meisjes die 16-18? jaar oud zijn in prachtige jurken hun intrede in de kerk doen. Tot besluit mogen ze een rijtoer maken in een verlengde Hummer. Tegenover onze plek is een 'chinees', voor een habbekrats zitten we heerlijk te eten. De regen komt er weer aan en wij duiken de Iveco weer in.

Na Oaxca rijden we naar Monte Albán, ongeveer 10 km buiten de stad. Het is weer een Azteken nederzetting van 100 vC tot 800 nC. In het museum bewonderen we het kunstig werk van die indianen. Het was wel een bloeddorstig volkje als je de uitleg bij de kunstwerken moet geloven. Het is vreemd dat de Romeinen en Grieken in die tijd al veel verder waren met kunst en bouwwerken. 'smiddags nemen we de weg naar Tehuantepec, dat ligt op zeenivau en dat merken we. Het is klam en veel warmer dan in de bergen. Op het plein is het een drukte van belang bij alle eetstalletjes. Wij schuiven ook maar aan voor ons avondeten, vijf taco's de man met ieder een fles bier. Eet smakelijk. Het bleef langer warm en druk(kend) op het plein dan wij hadden gedacht. Uiteindelijk val je toch in slaap.

Het plein is leeg als wij daar vertrekken. Wij gaan (gelukkig) weer de bergen in. Op naar San Cristóbal de las Casas. Wij hebben gister leergeld betaald en rijden na het zien van de stad naar een camping aan de rand van de stad. Rancho San Nicolas blijkt een goede keus. De koelkast werd niet (meer) koud genoeg en die laten we even ontdooien en de klompen ijs halen we van de vriezer. Daarna doet hij het weer goed. Af en toe wat huishoudelijk werk is nodig. Heerlijk rustig in een grote tuin, zo ziet de camping er uit. Maar wij blijven maar een nachtje. Op de kaart zien we dat we weg 199 moeten hebben om naar Palenque te rijden en op de overlanders site zien we dat op die weg al meerdere mensen zijn overvallen door jongenlui met spijkerplanken op de weg die geld (200 pesos) willen hebben en je dan pas doorlaten. Iemand had twee dagen stil gestaan lezen wij. We besluiten twee dagen om te rijden en via ander wegen naar Palenque te rijden. Met een onbestendig gevoel in onze maag gaan we slapen.

Toen we opstonden zeiden we tegen elkaar, we gaan niet opzij voor die schoffies, we nemen de 199! Op de overlanders waren de plekken aangegeven waar het mis ging bij andere reizigers. Die plekken gingen ook op mijn tablet die ik als routeplanner gebruik naast de Garmin. Nou, succes dan maar, zeggen we tegen elkaar en gaan rijden, wel wat stiller dan normaal. We komen door een gebied waar de armoe vanaf straalt en we beginnen bijna begrip op te brengen voor eventuele overvallers. Het eerste punt nadert en we gaan er voorbij zonder dat er wat gebeurd. Even een hapje eten en tot rust komen in het dorp Ocosingo. Daarna weer verder naar het volgende punt, ook hier niets aan de hand maar iedere keer als je mensen ziet lopen zit je meteen gespannen achter het stuur. Tot de Cascade de Misol Ha, even voor Palenque, is er niets gebeurd maar het was een nare tocht. Bij de Cascade blijven wij bewaakt slapen. Het is een tropisch gebied, palmbomen, lianen, orchideeën, bananenbomen, bamboe, Heleconia en natuurlijk een hele mooie waterval. Als het donker wordt gaan de vuurvliegjes een waar vuurwerk ontsteken. Een prachtig gebied. Van de stress gaan we toch vroeg slapen.

We vervolgen onze Maya route en na een half uurtje zijn we bij de site van Palenque. Na twee Azteken bouwwerken zitten we nu bij de Maya's. Voor we de site zien moeten we eerst 1,5 km omhoog lopen, er is een stroomkabel over de weg kapot getrokken (niet door ons) en die wordt nu gerepareerd. Een wereld van verschil bij de Maya's . Hier is de bouwstijl wat 'slordiger' niet zo strak als bij de Azteken. De manier van vereren is wel hetzelfde. Tempels op grote plateaus. Hier staan de tempels er nog grotendeels en dat geeft een betere indruk dan de 'lege' bergen van Monte Albán of Teotihuacan bij Mexico City. We gaan op een prima camping staan, de MayaBell, vlakbij de site. Omdat de stroom is afgesloten op de site, is het museum gesloten en wij gaan morgen vroeg daar nog even langs. Wij duiken het zwembad in op de camping en genieten weer volop.

Om 9.00uur staan we op de stoep voor het museum. “Het is een kaartje van gisteren” zegt de meneer achter de balie als wij naar binnen willen. Na wat uitleg over de stroomkabel en dat het museum dicht was mogen we naar binnen. Het meest bijzondere is een enorme sarcofaag. Maar ook mooie beelden en veel aardewerk. Om 11.00 zijn e weer terug bij de Iveco, duiken om het af te leren nog even het zwembad in en vertrekken dan naar Champotón een beetje saaie rit maar alles op zeehoogte dus lekker vlak en dát schiet op. Om 18.00 zetten we de Iveco stil aan het water bij de vissersboten én voor het politieburo.

Het bleef een beetje druk door de vrachtwagens die op een afstandje langs reden. We gaan naar Campeche. Het blijkt een beetje saaie stad te zijn zonder strand en veel verkeer. Tanken bij de Pemex leert ons dat de ING het laat afweten, de kaart doet het weer niet. We rijden verder, langs piepkleine huisjes waarin, zo lijkt het, alleen een hangmat. Om 16.00 liggen we weer in de golf van Mexico in Celestun. Tussen het dorp en het strand is een stuk grond dat als parkeerplaats kan worden gebruikt. Nu staat er niemand en ook de eetstalletjes zijn verlaten. Maar we staan wel aan het strand. Ineke vind daar nog een mooie schelp. 's avonds nog een ijsje in het dorp en de dag is weer top.

10-9 Er is hier een natuurreservaat met flamingo's en ander watervogels (en krokodillen zo zegt het bord). Even heen en weer want de weg loopt dood. En ook alle vogels want niets gezien. We gaan naar Puerto Progreso via Merida. Bij Merida moet je dan links af en dat mag niet overal. Dat bleek toen de politie op zijn fluitje blies. Stoppen en 950 pesos boete betalen. Mijn kopie rijbewijs en idem kentekenbewijs worden ingevorderd. En ik kan over twee dagen in de stad gaan betalen, nu was alles dicht, zo werd gezegd. Maar............. ik kan ook ter plaatse 500pesos betalen en doorrijden!
Corruptie, wel van gehoord maar nog niet eerder meegemaakt. Ik haal mijn fototoestel uit de Iveco en maak een foto van het stel agenten. Dan haal ik het formulier van Marcel en Wilma (andere overlanders) voor de dag. Het is een (nep) formulier van de Europese Unie over de behandeling van buitenlanders door agenten. Het is in het Spaans en Engels opgesteld en zou opgestuurd moeten worden naar de Ambassade van Nederland.(allemaal flauwekul maar het wel een zekere status). Ik had het even op zijn tafeltje neergelegd zodat hij het kon lezen en pakte het daarna weer op en begon het kenteken van zijn auto te noteren. Tijdens het opschrijven hoorde ik dat de collega van 'mijn' agent zich zorgen begon te maken over de foto en mijn schrijfwerk. Mijn agent kwam naar mij toe en vertelde dat er 'no problemo' meer was als ik de foto zou wissen van het toestel en het formulier achter zou laten. De foto gewist, hij zit met een flauwekul formulier en ik mocht weer doorrijden met mijn kopieën van rijbewijs en auto. Criminelen bij de politie, het moet niet gekker worden. Een uurtje later liggen we weer heerlijk te dobberen in zee bij Progreso. Een openbare parking aan de boulevard met de nodige terrasjes. Een koud biertje hebben we we wel verdiend nu we 950 pesos hebben uitgespaard. Er staat een lekker briesje en we hebben het naar onze zin. Om 24 uur gaan we maar slapen terwijl het feestgedruis nog in volle gang is.

11-9 Het is heerlijk in Progreso maar iets te veel volk en disco. Daarom verkassen we naar San Crisanto via (alweer) een natuurreservaat. Nu wel met mooie Flamingo's en pelikanen. Heel wat rustiger in dit dorpje,dat iets verder naar het oosten ligt aan de golf van Mexico, en we staan onder palmbomen aan/op het strand bij een restaurantje. Als kennismaking eten we tussen de middag een visje met een biertje erbij voor we het water induiken. Het is weer een luie middag.