Eindeloze vlaktes

26-1 Wakker worden, de zee in duiken en onder de douche afspoelen. Dat is het plan. Als ik langs een dakloze loop die op het strand ligt te slapen veren 4 honden op die bij hem liggen. Een is zo agressief dat hij in mijn enkel bijt een gevecht op leven en dood is het niet helemaal maar ik heb alleen maar een handdoek bij me om die honden van mij af te slaan. Uiteindelijk kan ik mij terugtrekken en ga op een andere plek met een bloedende enkel de zee in. Als we weer in de Iveco zijn gaat de EHBO kist open en de wond wordt behandeld. Ik ben blij dat ik aan alle kanten ben ingespoten voor ik deze reis begon, ook tegen rabiës. Een prettig idee. Even nog langs het postkantoor maar dat is nog minstens een half uur dicht dus gaan we verder. Het lijkt wel een grote woestijn Chili. Veel mijnbouw in de heuvels om ons heen, vooral koper wordt er uit gehaald. Veel stofwolken geven aan waar de mijnen zitten, een ongezonde werkomgeving. Wat ook opvalt is de enorme hoeveelheid aan kruisjes en monumentjes langs de weg. Bij een waterboer proberen we 80 liter drinkwater te kopen, niets daarvan, je krijgt het gratis! Dank je wel en hier heb je een paar Delftsblauwe klompjes. We stoppen om 18.00uur in Puerto Flamengo. De bewoners van het huis waar wij iets vandaan staan komen met een grote fles wijn, 2 blikken perzikken en 2 blikken slagroom aanzetten, een kado! Wat een verrassing. Vandaag zijn we ook de Steenbokskeerkring gepasseerd dus zijn we de tropen weer uit.

Het bevalt hier zó goed dat we er vandaag een luierdagje van maken. Niets doen en wijn drinken, zoiets. 27gr onder de luifel, dat is wel uit te houden.

28-1 Verder door die eindeloze woestijn. Mooi maar saai. We rijden naar Serena, volgens het boekje een rustige stad aan de kust. Vergeet het maar, wat een drukte en als klap op de vuurpijl een hardloopwedstrijd á la de CPC. Nergens te parkeren, hier. Dan maar het volgende dorpje. Dat wordt dan Totoralillo een dorpje ook aan de kust. Als wij daar aankomen loopt het strand leeg maar de parkeertarieven zijn zo absurd dat we op de toegangsweg aan de kant gaan staan. Als het donker wordt komen een jongen en meisje vragen of ze hun tent naast de Iveco mogen opzetten. Ja hoor, het is een vrije wereld, je doet maar. Met een kampvuurtje van de nieuwe buren eindigt hier onze dag.

We gaan vandaag niet ver maar op een camping staan hier vlakbij, hebben we bedacht. Vol met Chilenen, partytenten en BBQ's. Internet gaat via de telefoon van de eigenaar en als die even niet aanwezig is van zijn zoon of vrouw. Beetje lastig maar het werkt wel. Een strandwandeling is de moeite waard. De mensen hier hebben andere strand gewoontes dan wij thuis. Leuk om te zien. Terug op de camping worden we uitgenodigd bij de lappen vlees. Daar hebben we geen zin in en we doen net of we het niet begrijpen, no comprendo, no hablo Español. Zij geven de moed op en wij hebben onze rust weer. Aan het eind van de dag loopt de camping leeg en staan wij met nog een paar andere kampeerders op een bijna uitgestorven camping. Heerlijk rustig.

30-1 Fors bewolkt met een frisse zeewind. De route is mede daardoor erg saai. Maar om drie uur klaart het op en vinden we in Los Vilas een postkantoor. Een plekje voor het slapen aan de boulevard, voor het kantoor van de tsunami-waarschuwingsdienst met een wandeling door het dorp ter afsluiting.

Weer dat sombere weer. Mist uit zee. Maar nu trekt het eerder open met mooie doorkijkjes naar de zee op deze kustroute. Meer groen en fruitbomen, gelukkig niet meer dat woestijn uiterlijk. Gas tanken voor koken en warm water doen we onderweg. Eigenlijk alleen voor gasflessen maar als ik zeg dat het voor de keuken is vinden ze het geweldig. We zitten langs de kust ter hoogte van Santiago en het wordt drukker. In Marisol zetten we de camper neer langs de boulevard. Nu nog druk maar dat zal wel minder worden. We moeten tot 9.00pm parkeergeld betalen, het is goedkoper dan een camping en met mooi uitzicht. Heerlijk op het strand met grote golven. De rode vlag hangt hier, je mag niet de zee in, te gevaarlijk. Om 11.00pm is het doodstil en wij duiken ons bed in.

1-2 Voor 9.00am moeten we wegwezen anders komt de parkeerwachter weer langs. We rijden in Zuid-Frankrijk door de duinen zo lijkt het. Met nog grotere bosbranden, die gelukkig uit zijn. Wat een zwarte vlaktes op die hellingen, er komt geen eind aan. Het Surf plaatsje Pichilenu is ons einddoel. 3 campings en meerdere parkeerplekken én een wasserette. De was wordt daar afgegeven (morgen klaar) en wij gaan op zoek naar een camping. Te duur is de eerste, maar ik zie wel de Wi-Fi code en we blijven daarom even voor de deur 'hangen'. Ook de tweede is te duur maar een mooie parkeerplek is er vlak naast aan de kust, ideaal. De stoelen en de parasol mee naar het strand en we zien een massa surfers van beginneling tot aan bedwingers van huizenhoge golven. De leerlingen liggen op hun buik op het strand te oefenen een leuk gezicht. De frisse zeewind steekt om 7.00 op en wij gaan de Iveco in. Een uitnodiging om op een ranch te komen staan slaan we af, dan moeten we weer naar het noorden en we willen naar het zuiden. Een mooie zonsondergang maakt er weer een fijne dag van.

We hebben nog een 'vrije' ochtend want de was is pas om 14.00u klaar maar die wordt goed besteed. Er komt een visser in duikerpak met een zak schelpen de zee uit en kiepert die zak in zijn auto die naast de Iveco staat. Nog een zak en ik sta te kijken wat voor soort schelpen dat zijn. De visser probeert het uit te leggen maar mijn biologische kennis reikt niet zo ver. Hij haalt een oestermes te voorschijn en breekt zo'n beest open. Geen oester maar een rode 'bal'. Zo groot als een grote knikker. Hij haalt hem uit de schelp en biedt mij dat 'ding' aan. Lekker zegt hij. Zonder een spier te vertrekken gaat die 'toverbal' in mijn mond en zonder te kauwen slik ik hem door. “Por la noche” zegt de visser en vertrekt lachend. Ik weet nog steeds niet wat ik heb opgegeten. De kachel moet ook worden nagezien want die geeft na de 4900m nog steeds storing. Eventueel moet de koelkast er maar weer uit maar eerst de gebruiksaanwijzing nog maar eens goed doorlezen. Foutmelding F12 zegt dat dat de zekering er tussenuit moet worden gehaald. Geen effect. Dan maar de zekering tijdens bedrijf trekken. Weer er tussen gezet en de kachel begint te roken, maar dan ook écht roken. Van een afstand denk je op z'n minst dat de Iveco in brand staat. Maar ik denk dat het de onverbrande diesel is die bij die hoogte in de kachel is achtergebleven vanwege te weinig zuurstof. Na een tijdje wordt de rook minder en uiteindelijk draait de kachel weer als vanouds. Dan is het bijna 14.00 en de was wordt opgehaald waarna wij via een zand en grindweg door een Nat. Park verder naar het zuiden rijden. Gelukkig wordt het weer asfalt. In Constitución zetten we de Iveco aan het strand met uitzicht op mooie rotsformaties.Jammer dat er zo'n koude wind staat dat uiteindelijk de deuren dicht gaan. Om ons heen wordt het om 23.00 rustig en wij gaan slapen.

3-2 Ik loop over het strand bij de rommeltjes te kijken of ik een dun stukje metaal of plastic kan vinden. De muggen kruipen door een kiertje van de dakhor en die wil ik daarmee afdekken. Ik vind een reep blik en knip er met mijn blikschaar een keurig randje vanaf. Een beetje vijlen en de rand kan in de hor worden gelijmd. Knappe mug die daar nog doorheen komt. De ochtendrit gaat door bossen, althans wat er van over is na een enorme brand. Hier en daar smeult het nog na en de brandweer nog bezig met blussen. Giga velden zijn hier afgefikt. Het heeft het nieuws in Nederland bereikt lezen we op de mail met familie. Dan weer een stukje kust wat weer prachtig is en daarna weer de 'bossen' een beetje saai. We stoppen om 17.00 in Talcahuano op het parkeerterrein voor de 'Armada de Chile'-basis van die stad, dus de marine. Er ligt daar een slagschip dat op de Peruanen in 1879 is veroverd in de salpeteroorlog. Morgen gaan we dat bekijken, nu eerst een rondje bij de haven en de zeeleeuwen begroeten. Ook hier wordt het om 23.00 rustig dus ook voor ons bedtijd.

Bij het woord 'slagschip' krijg ik visioenen van de Bismark en Graf Spee, maar niet van wat ik hier te zien krijg. Een grote Scheveningse logger maar dan met kanonnen . Toch valt het niet tegen mede door een heel leuke inrichting. De hut van de commandant en van de officieren, De bemanning sliep in hangmatjes en dat allemaal piepklein. Die bedden zijn niet groter dan 1,70m. De hangmatjes nog kleiner. Een stoommachine uit de beginjaren van het stoomtijdperk, prachtig. Na een uurtje weer een beetje 'thuis' te zijn geweest gaan we weer met het pontje naar de wal en krijgen van de tuinman nog even de tank met water gevuld, ah Holanda, Marco van Basten. Ja de voetballers doen het beter dan de tulpen. We gaan Via Conception en een McDonald met slechte koffie en evenzo internet verder naar beneden. De kust verlaten wij en gaan weer het binnenland in en stoppen bij het Lago Lanalhue waar we een 'camping' oprijden en ook nog even een snoer, wat voor de Iveco te laag hangt, kapot trekken. Het lijkt wel of we in Oostenrijk aan een meertje zitten ipv in Chili. Ik had mij Chili toch anders voorgesteld. Het is hier zó Westers, een enorm verschil met wat we eerder van Midden- en Zuid-Amerika hebben gezien. Het is hoogseizoen op de camping met harde muziek en een hoop drukte, ik hoop dat we er tegen kunnen.

5-2 Toch nog rustig kunnen slapen. Om 24.00 was het een beetje afgelopen met de herrie. De grote vakantie van de Chilenen is begonnen en dat merk je aan de drukte op de weg. Aanhangwagentjes en caravans rijden voorbij, volgepakt met bootjes en andere vakantiespullen. Wij rijden door een merengebied en dan is een bootje voor de 'kids' wel zo leuk. Water en riviertjes in overvloed en wij gaan voor de nacht bij Los Lagos aan zo'n riviertje staan naast een aantal Chilenen die hier hun grote vakantie door brengen. De kinderen zwemmen in die rivier en de BBQ's gaan aan. Wij zitten lekker buiten in de avondzon te genieten.

6-2 Behoudens het merengebied is Chili best een saai land. Bovenin alleen maar woestijn dan voorbij het midden bossen afgewisseld met bossen. Alleen het kustgebied is aantrekkelijk. Ruige rotsen en leuke stranden. Enorme hoeveelheden hout wordt er in het zuiden gekapt en vervoerd op grote trucks. Die rijden dan weer naar de cellulosefabrieken voor de aanmaak van papier. We rijden vlak voor de grens langs een kantoor die verzekeringen voor Argentinië afsluit maar helaas gesloten. Dan maar verder een lunch bij Entre Lagos aan het meer en we zoeken nog even door voor een (verplichte) verzekering. Een ander adres voor de verzekering had een computerstoring en verwees ons weer naar het eerste adres. Daar was de tent nu wel open en een 5 daagse verzekering afgesloten. Wij wilden een seguros voor drie maanden maar dat kon niet in dit kantoor daarvoor moet je in Argentinië zelf zijn. 4 km voor de grens in een park vinden we een slaapplek en we maken nog even een 'wandeling'. Een Klimmen en klauteren omhoog. Dát stond niet op het info bordje aan het begin. Na 45 min geven we het op en lopen weer naar beneden. De avondzon met een koud biertje is onze beloning voor vandaag.

De grens van Chili was in 20 min klaar en dat kwam eigenlijk door de rij wachtenden. Anders was het in 5 min gepiept. Dan 30 km verder rijden naar de grens van Argentinië, weer zo'n rij maar nu véél langer. 50 min duurde dat maar ook hier geen problemen met de papierwinkel. We zijn in Argentinië. Het land van Maxima en Evita. Schitterende natuur en ook hier een merengebied. Argentijnse peso's halen we uit de muur in Villa de Angostura waar we ook proberen een verdere verzekering af te sluiten. Het lukt niet. Wel nog boodschappen want al ons eten was op. Bij de grens mag je geen etenswaren bij je hebben, dus alles keurig opgegeten maar niemand keek in de auto. Bij het meer na de stad draaien we van de weg af en rijden het zand op. Ook hier families die vakantie vieren. Een meneer is nieuwsgierig en knoopt een praatje aan. Hij komt van Buenos Aires maar het hier is het zó mooi dat hij dat reisje er voor over heeft. Hij slaapt in een hotel een stad verder. Een andere familie slaapt met z'n vieren in een klein koepeltentje bij de auto. Wij ín de auto en dat is wel zo prettig. Dat doen we na een pizza met een wijntje in de heerlijke avondzon.

8-2 We rijden 60km naar Bariloche, het toeristenstadje van Patagonië. Dáár moet een verzekering wel lukken. We vinden er een om 10.00uur en kunnen om 16.00 de polis ophalen. Helaas is de prijs die de dame in de ochtend noemde per maand en niet voor drie maanden. Dát vind ik te gortig. We zoeken verder. Een ander kantoor is weer gesloten en we gaan morgen weer verder zoeken in de stad. De Iveco gaat aan de waterkant (weer een meer) op een plekje en wij gaan nog even een Argentijnse Claró kaart voor de telefoon kopen. Dat lukt wel na dat de ING kaart weer eens niet werd geaccepteerd. Een leuke stad dat Bariloche maar het ligt tegen de berg aan dus onze beenspieren hebben hun portie weer gehad. Het uitzicht over het meer maakt het weer goed.

9-2 Het eerste kantoor doet geen buitenlanders en verwees on naar de overburen. Die deed alleen maar Argentinië en wij willen ook Chili en Uruguay er bij hebben. De derde was eindelijk raak, alles wat we wilden hebben én voor een veel schappelijkere prijs, ja je blijft Hollander.

We zijn klaar in deze stad en vertrekken naar de pampa. Nog even koffie aan een meer en dan de droogte in. Eindeloze vlaktes met pollen gras en hier en daar een struik. Veel hekwerken, zo van dít is mijn land. Dat zag je niet in Mongolië. We nemen de RN-40, die loopt door tot het zuiden maar dat halen we niet vandaag én morgen ook niet. Km's vreten heet zo iets maar om 17.00 slaan we een zijpaadje in en staan aan de rivier te genieten van de zon en de schaapjes. Een Goucho rijd op zijn paard voorbij met zijn hond en zo hadden we over Patagonië gedroomd. Eten buiten de deur en als de zon achter de bergen verdwijnt doen wij die deuren dicht. Wel te rusten.

10-2 We hebben een stroom probleempje. De accu's zijn te snel leeg naar mijn zin. Even onder de Iveco vandaan gehaald, een klein beetje gedestilleerd water (ja je moet veel bij je hebben) bij gevuld maar dat kan het eigenlijk niet zijn. Na de koffie vertrekken wij weer en we willen via een natuurpark weer op de RN-40 komen. De weg door het park is één grote stoffige hobbelweg en ze willen dat we ook voor het er doorheen rijden, dus niet kamperen, entree betalen. 80km stofwolken zouden dat dan worden, we keren om en rijden verder langs de RN-40. De eindeloze vlakte van gisteren gaat gewoon verder. Tot aan de horizon één streep van de weg en verder niets. Bij het stadje Tecka gaan we aan de rand van het dorp staan voor de nacht, heerlijk rustig en met uitzicht op de vlakte.

11-2 Het is een herhaling en dat zal nog wel even zo doorgaan. Alweer die RN-40 die zich af en toe door het landschap slingert maar veel vaker een rechte streep is. Vandaag paarden, schapen, nandoe's, gordeldier, guanaco's, pampahaas, zwarthalszwanen, flamingo's en een vos gezien maar helaas ook harde wind over die vlakte. Een crime voor de motorrijders, je ziet ze slingeren én schuinhangen. Dat geldt ook voor de eenzame fietser die we vandaag zagen. Wat doe je jezelf aan denk ik dan. Ruim 2000km afzien op de RN-40. Wij maken het nog wat langer maar dát komt de volgende keer aan bod. Ons eindpunt van vandaag is Rio Mayo, een dorpje van niets maar wel met een tankstation en een leuke kampeerplek die we vinden langs de gelijknamige rivier. De paarden lopen voorbij en we hebben het geweldig.