Van cultuurschok naar Mexico liefde

Vrijdag 10 augustus, de dag begint vroeg, om 5.00uur in de ochtend om precies te zijn. Klokgelui maakt ons wakker en even later komen de eerste kerkgangers langslopen. Om kwart over vijf komen ze zingend de kerk uit en een kwartier later weer zingend terug. Met als daverende afsluiting het afsteken van 3 lawinepijlen! Wij zijn niet alleen wakker nu het hele dorp ook! Gelukkig vallen we na een lachbui weer in slaap en om 7.30 staan we echt op. We gaan naar Durango, gesticht in 1563 en vinden een bewaakte parking in het centrum. We bekijken de zeer leuke stad, proberen bij de Mac de vorige blog te verzenden maar na een paar pogingen gaan we naar een echte koffietent met heerlijk gebak en supersnel wifi. Het geld uit de muur is gratis, zo lijkt het, een lange rij voor de bank. De mooie gebouwen, kerken, markthal met zijn (kleine) neringen en de schoenpoetsers op iedere hoek maken het beeld compleet. Het museum over de bandiet/revolutionair Pancho Villa geeft een aparte kijk op het leven van die man en de revolutie van 1910. We betalen de parkeerwachter voor een dag parkeren ong. €4 (kom daar maar eens om in Amsterdam) en vertrekken naar een overlanders plekje 10 km buiten de stad. De parkeerplaats bij een archeologisch centrum is rustig genoeg met een mooi uitzicht om de nacht door te brengen.

We gaan de volgend morgen richting Sombrerete, het zou een cowboy stadje moeten zijn. Daar aangekomen, geen cowboys en aanverwante artikelen, maar wel een leuk gerestaureerd stadje. Dus maar verder naar Zacatacas. Daar zou vlgs. de overlanders een hotel zijn dat zijn parkeerplaats aanbied voor lieden zoals wij.Terwijl wij door de steile, nauwe straatjes rijden breekt het noodweer los. Bakken water maken van de steile straatjes wild water bergbeekjes. De Garmin raakt door de bliksem de weg kwijt en we rijden helemaal verkeerd, maar toch eigenlijk niet. We belanden op een soort Lange Voorhout, een prachtig park met aan weerszijde lanen. En daar kan je heerlijk parkeren. Na de regen maken we nog een wandeling naar het hotel met de parkeerplek maar ik ben blij met mijn 'ontdekking'. Het “Voorhout” wordt s avonds nog opgeleukt door een Mexicaans orkestje. Dansende mensen en vrolijkheid alom. Die vrolijkheid heeft ook zijn keerzijde, lawaai. Ik doe om 12 uur mijn doppen in en slaap heerlijk.

21-8, Ineke wil geen doppen en heeft lang wakker gelegen, maar wij kunnen uitslapen tot bijna 9u. Daarna de stad bekijken met natuurlijk een basiliek, park, winkeltjes, kraampjes en een museum in een voormalige kerk. Koffie op een terrasje, die je hier trouwens weinig ziet. De Mexicanen drinken hun koffie in een cafeetje of aan een kraampje. Als we wat later ook ons ijsje op hebben breekt het noodweer alweer los. Gelukkig zitten we dan al in de Iveco. Als het weer opklaart rijden we 10km verder naar Guadalupe. We zetten de Iveco naast het Convento. Dit klooster uit de 18e eeuw is nu een museum. Het Museo Virreinal de Guadalupe. We dwalen door de gangen en zalen en verbazen ons over de enorme schilderijen, allemaal met een godsdienstig onderwerp. Het wordt ons te veel. We gaan terug naar de Iveco en gaan aan de drank :). Het 'klooster' ligt aan hét plein van het dorp. Die avond wordt het druk en wij gaan op het plein “uit eten”. Het wordt een 'pannenkoek' met een soort jam. Maar het is wel gezellig. Een clown probeert het publiek aan het lachen te maken ten koste van een 6 tal kinderen. Veel kraampjes met allemaal het zelfde voedsel of snuisterijen.

De volgende morgen is het fris, bewolkt en we lopen naar het postkantoor. Even een pakketje op de post doen. Allemaal kleine bedrijfjes, dat is waar de Mexicanen goed in zijn, waar we langs lopen. Als een ruimte 2m² is, is het groot genoeg voor een bedrijf zoals kleermaker, telefoonreparatie, autobandenplakker, enz. Het pakket is op de post en wij gaan naar Guanajuto, een plaatsje dat is opgenomen in de Unesco Heritage lijst. Via de overlanders weet ik dat er een leuke camping boven het dorp is. We rijden door uiterst smalle en steile straatjes naar boven en de camping is een grasveldje met nog een stel overlanders uit Australië, Ian en Penelope. Zij zijn al 1 jaar van de 4 jaar die zij denken te gaan, onderweg. Prachtig uitzicht en heerlijk rustig. Om 2200 begint het weer te regenen. Ja, het regenseizoen is hier, met als voordeel dat het niet bloedheet is. Het slaapt heerlijk.

De ruit van Ineke gaat eruit, hij lekt langs de kitranden. Twee uurtjes later zit hij er weer in, nu wel waterdicht, hoop ik. Na het 'werk' lopen we naar beneden, naar het stadje Het ligt tegen een berg aangeplakt en diverse straten zijn tunnels in die berg. Schaars verlicht en langsrijdende auto's, wij vinden ze niet zó leuk. Maar de rest van het dorp is zijn Unesco vermelding wel waard. Een bergstadje met een mooie unversiteit, basiliek en eindeloze kronkelstraajes. Vlgs. Ineke heeft Mexico twee gezichten, een Libië en Spanje. Soms heb je alleen een weg met aan de zijkanten zand met krotjes en soms zit je in een stad met pracht en praal. Aan het eind lopen we weer terug naar de camping, een hele klim. Er zijn nog een paar Duitse overlanders bij gekomen en we maken er een internationale feestavond van.

We betalen de campingbaas 300 pesos en vertrekken naar Dolores Hidalgo via een mooie bergrit. Hidalgo was de de held van 1810, hij begon de opstand tegen de Spanjaarden die toen nog de baas waren in Mexico. De plaats is naar hem genoemd en een bedevaartsplaats voor de Mexicanen. We wandelen door het dorp, eten een tortilla, kopen wat fruit bij een stalletje en bekijken een pottenbakkerij. Het is een pottenbakkersdorp met rijen winkeltjes vol met keramiek. Daarna rijden we door naar San Miguel de Allende. Weer via de overlanders een camping, dit keer zonder overlanders. Althans, er staat een grote Duitse truck maar blijkbaar “in de stalling”, er is niemand aanwezig. De wasserette is om de hoek, zegt de campingbaas, dus wij er naar toe. Kom morgen maar terug, ik zit nu vol, zegt de dame daar aanwezig. Het was niet ver maar wel jammer. Dan maar de stad bekijken. Eindelijk zien we een paar andere toeristen. We horen Engels, Frans en Italiaans. Ook zonder je mond open te doen val je wel op in Mexico, je bent te wit! Ik ga het rijtje bezichtigde gebouwen maar niet weer opnoemen, anders val ik in herhaling. Het gaat natuurlijk weer regenen als we terug bij de Iveco zijn en ook een paar muggen zijn er weer.

We besluiten de was in een volgende plaats te doen en willen de stad uitrijden. Dat ging via moeilijke kronkelwegen en als we de stad bijna uitrijden komen langs een wasserette. De Iveco aan de kant en gevraagd of de was gedaan kon worden. Ja, zet maar neer en om 6 uur ophalen. Oei, dat is niet volgens de planning. Even aan een hotel er tegenover gevraagd of we op hun landelijke parking mochten overnachten. Ja dat mag voor 350 pesos, na wat heen en weer gepraat mocht het voor 300 pesos. We hebben bedankt voor deze parking en zijn op het vrije land naast de parking gaan staan. Net zo'n mooi uitzicht en gratis! Het werd een rustdag voor ons, luieren, lezen, luieren, koffie op een terrasje bij een nieuw winkelcentrum en een bezoek aan de supermarkt. Tot 6uur, alles keurig ingepakt en gevouwen voor 200 pesos. Heerlijk al die schone kleren.

26-8, We nemen een omweg naar El Geijser via Querétaro (voor internet) want ik heb nog een appeltje te schillen met de ING. Sinds gisteren worden beide creditcards geweigerd bij betalingen. Supermarkt, diesel en dat is héél lastig. Ja dat is inderdaad lastig zegt Monique van de ING, maar volgens ons doet hij het gewoon! ?????? Als wij terug zijn is de ING een klant kwijt. Dat is zeker. Wij gaan weer verder via die drukke stad naar de rust van de bergen en de ongeplaveide wegen. Bij El Geiser aangekomen, niet meer dan een natuurbad met een hotel, proberen we nog een plekje verder. 20 Km hobbelen en we rijden de kloof van de Rio Grande in. Prachtige natuur maar iets te afgelegen voor een overnachtingsplek. 20Km terug hobbelen en ons verbazen over hoe de Mexicanen in afgelegen gebieden wonen. Bij El Geiser gaan we op een grote parking staan met uitzicht op de stoom van de geiser, wat niet meer blijkt te zijn dan drie pijpen waar die stoom uitkomt. Regen en donder komt er ook weer aan dus de deuren gaan dicht en wij leggen een kaartje.

Iemand probeert mij op zaterdag te bekeren. Een plastic zak met info over de Jehova's lag op mijn motorkap toen wij wakker werden. Waar een vuilnisbak al niet goed voor is. Het is vandaag de vrije dag voor iedereen dus ook voor veel Mexicanen. Bussen vol met vol bepakte mensen, idem auto's volgeladen. Er staan een dozijn kruiwagens die de mensen kunnen gebruiken (huren) om hun badgoed en koelboxen te vervoeren. Het grote parkeerterrein loopt aardig vol en rijen voor de kassa. Wij gaan er vandoor, op naar Mexico City. Althans bijna, eigenlijk naar San Juan Teotihuacán, een klein plaatsje vlak voor die grote stad. Na 60 km rijden begin ik het te merken dat MC in de buurt komt. Daar waar twee rijstroken zijn, rijden nu drie rijen auto's en soms ook nog door het gras. Het wordt duwen en drukken én vooral voorrang némen. We komen er zonder kleerscheuren doorheen en belanden voor de RV parking van het dorp. We missen door de ontlading van 'we zijn er' even de laaghangende kabels voor de ingang van de camping. Een heeft het niet gered, die ligt nu kapot getrokken op de grond. De Iveco een metertje terug gereden en Ineke met een stok op het dak de kabels liftend zachtjes door de poort gereden. De vriendelijke mevrouw van de camping zegt dat ze in het verleden al bij de maatschappij van de kabel heeft geklaagd dat de kabels te laag hingen ivm grote campers die haar terrein op willen. Zij gingen er niets aan doen, was het antwoordt vlgs haar. Ik maak mij een beetje zorgen over de afwikkeling met de verzekering in het Spaans. Niks aan de hand, zegt de mevrouw, wij weten van niets. Hadden ze die kabel maar hoger moeten ophangen. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. Het is een prima camping vlakbij de grote piramides die we willen gaan bezoeken, maar dat is voor morgen. Eerst even bijkomen van de schrik op een heerlijk grasveldje met een koud biertje. In de avond komt de regen weer en wij duiken de Iveco in. Daar wordt nog even een gevecht met een aantal muggen gehouden voor we gaan slapen.

6.30uur, de wekker loopt af. Je moet er wat voor overhebben om vroeg bij de tempels en piramides te zijn. De toegang gaat om 8uur open had de mevrouw gezegd en zorg dat je er dan bent want hoe later hoe drukker. Om even voor achten pakken we voor 30 pesos een taxi (5 km) naar poort 3 van het archeologisch terrein. Wat een rust als wij daar aankomen en ook nog heerlijk koel. We bekijken de piramide van de 'Moon' en van de 'Sun'. De archeologen van deze tijd menen dat de 'Sun' eigenlijk 'Water' had moeten heten. Het maakt mij niet uit ik vind ze zo ook mooi. Wat een geweldige bouwwerken van die indianen die hier vroeger leefden. Op het hoogtepunt van hun cultuur in 700 n.C. hadden ze een stad van ong. 140.000 inwoners. Van de stad is niet veel meer over maar op de ruim 2km lange 'dodenweg' met al zijn tempelvoeten is nog genoeg te zien. Een mooi museum met opgegraven beelden, sieraden, keramiek en gebruiksartikelen maakte deze tocht een bijzondere. Als wij bij de uitgang nog eens omkijken naar de 'Zon', lijkt deze wel een mierenhoop. Drommen mensen die de trappen beklimmen en op de top is het dringen. Ik ben blij dat we vroeg zijn opgestaan. Een restaurant net buiten de poort ziet er gezellig uit en we lunchen een Mexicaanse maaltijd. De tequila 'van het huis' slaan wij beleefd af want wij willen terug lopen en na dat drankje weet ik niet of dat nog lukt. Via de basiliek van het dorp komen we bij de camping aan en wat blijkt, de kabel is al gemaakt! Wat nou mañana, hier wordt het direct gerepareerd. Een luie stoel onder de luifel van de Iveco en wat getik op een laptop maken de middag vol. Het gaat alweer rommelen met wat donkere wolken op afstand. Ben benieuwd of we het droog houden.