Bijt-avontuur,

Ben benieuwd wat deze reis mij weer gaat bijten. Het nieuwste was deze keer de "blackflies". Hele kleine vliegjes, maar groter dan de Schotse of Noorse soort. Iedereen wordt er gek van. Ze vallen in grote getale aan en kunnen na het opzuigen niet meer vliegen vanwege het gewicht. Dan worden zij de makkelijke  prooi. De kachel doet het, laat de kou maar komen. Na Montreal gingen we naar het OKA prov. park. Het bleek één groot kampeerterrein. Mét  muggen! We hebben een grote (binnen) tent in Nederland al verbouwd tot muggen schuilhut en zetten die in en paar minuten op en zitten in de tent naar de muggen te kijken. Het idee was van Joris en Ilse vanwege een wandeltocht door Zweden. De volgende dag 2-6, regent het pijpenstelen. Wat een geluk die nieuwe kachel, in een wip zijn de stoelen en de tent droog tijdens het rijden richting Ottawa. Voor die stad zetten we Iveco stil bij een golfbaan in Gatineau.  Op uitnodiging van vriendelijke bewoners van het huis waar wij in de buurt staan zetten we de camper op hun oprit. Nicole en François nodigen ons ook voor de koffie en we krijgen zelfs een Milepost mee. Dat is dé  bijbel voor reizen in West Canada.  Ik ben vereerd. Zij hebben veel met de camper door Alaska gereden en we leren veel van ze. Nu zijn ze 74 en 78 en is de camper de deur uit. Als we weer afscheid nemen van Nicole en François krijgen we nog een blik beroemde Marple Syrup mee. We zijn 6km voor Ottowa  en in een wip zitten we daar. Een parkeerplekje was snel gevonden en de wandeling  kon beginnen. Mooie binnenstad met een sluizen complex wat in het canal du midi niet zou misstaan. Het parlementsgebouw en de ByWard Market bekeken. Het doet allemaal heel vriendelijk aan. Maar we gaan weer verder. We willen een paar dagen gaan uitrusten in het Algonquin park. De elanden en beren vliegen je daar om de oren, zo wordt verteld. Een eland hebben we inderdaad  gezien en ook een paar miljoen muggen. Helaas hebben we het park de volgende  dag vaarwel gezegd. Echt helaas, het is een schitterend  park met mooie  kampeerplekken, die ook helaas 44 CAD per dag korsten. De muggentent bracht ook hier verlossing. Iedereen liep te zwaaien en te wapperen  om de muggen te verjagen, maar dat lukt echt niet. Na ook dit muggen avontuur rijden we op 4-6 het stadje Baysville in om bij de beroemde Wal-Mart te shoppen. Een gezellige 'Erik' spreekt ons aan en, omdat wij een slaapplek zoeken, biedt hij aan om in zijn tuin te komen staan. Zijn vrouw was nog aan het shoppen en hij gaf zijn adres zodat wij alvast konden kijken. Bij zijn adres vonden we zijn tuin maar klein en keerden weer om. Recht in de armen van Erik. Hij liet ons de achterkant van zijn huis zien met een tuin waar menigeen jaloers op zou worden. Dus de Iveco via de achterweg zijn tuin ingereden. Hij is een motorrijder die een voorliefde heeft voor vreemde voertuigen. Vandaar dat hij ons aansprak. Hij is ook een voormalige chefkok van een grote instelling en ging meteen een maaltijd voor ons maken. Daarna zijn motoren bewonderd . Koffie toe en dan de camper in. De volgende morgen 5-6, krijgen we een héérlijk Engels ontbijt met alles erop en eraan. Na uitwisseling van adressen gaan we weer verder en via Toronto  komen we in de middag aan bij Niagarafalls. Het is een klein stadje maar met de uitstraling van Valkenburg en Las Vegas. De Iveco een stuk buiten het centrum neer gezet en het is heerlijk rustig. We krijgen van de neef van Epke Zonderland, Bart Zonderland, een uitnodiging om op zijn land in BC een paar dagen aan de rivier te komen staan als we  daar in de buurt zijn. Een wandeling naar de Falls maakt de dag compleet. Nederlanders met een huurcamper geloven hun oren niet als wij zeggen dat we bijna altijd in het "wild" staan, dus niet op een camping. "Kan dat dan?", vragen ze. Gewoon doen, is ons antwoord. Ik betwijfel het of ze ons advies opvolgen.